صلة

See also: صله

Arabic

Etymology

Verbal noun of وَصَلَ (waṣala, to connect), from the root و ص ل (w ṣ l).

Noun

صِلَة or صُلَة • (ṣila or ṣulaf

  1. verbal noun of وَصَلَ (waṣala) (form I)
  2. link, connection

Declension

Declension of noun صِلَة (ṣila)‎; صُلَة (ṣula)
singular singular triptote in ـَة (-a)
indefinite definite construct
informal صِلَة‎; صُلَة
ṣila‎; ṣula
الصِّلَة‎; الصُّلَة
aṣ-ṣila‎; aṣ-ṣula
صِلَة‎; صُلَة
ṣilat‎; ṣulat
nominative صِلَةٌ‎; صُلَةٌ
ṣilatun‎; ṣulatun
الصِّلَةُ‎; الصُّلَةُ
aṣ-ṣilatu‎; aṣ-ṣulatu
صِلَةُ‎; صُلَةُ
ṣilatu‎; ṣulatu
accusative صِلَةً‎; صُلَةً
ṣilatan‎; ṣulatan
الصِّلَةَ‎; الصُّلَةَ
aṣ-ṣilata‎; aṣ-ṣulata
صِلَةَ‎; صُلَةَ
ṣilata‎; ṣulata
genitive صِلَةٍ‎; صُلَةٍ
ṣilatin‎; ṣulatin
الصِّلَةِ‎; الصُّلَةِ
aṣ-ṣilati‎; aṣ-ṣulati
صِلَةِ‎; صُلَةِ
ṣilati‎; ṣulati

Derived terms

  • لَا يَمُتُّ بِصِلةٍ لِ (lā yamuttu biṣilatin li)

Descendants

  • Ottoman Turkish: صله (sıla)
    • Turkish: sıla
    • Pontic Greek: σιλά (silá)