طبلي

Arabic

Etymology 1

Relative adjective (nisba) composed of طَبْل (ṭabl, drum) +‎ ـِيّ (-iyy).

Adjective

طَبْلِيّ • (ṭabliyy) (feminine طَبْلِيَّة (ṭabliyya), masculine plural طَبْلِيُّونَ (ṭabliyyūna), feminine plural طَبْلِيَّات (ṭabliyyāt))

  1. drum-shaped
  2. (anatomy) tympanic, tympanal
Declension
Declension of adjective طَبْلِيّ (ṭabliyy)
singular masculine feminine
basic singular triptote singular triptote in ـَة (-a)
indefinite definite indefinite definite
informal طَبْلِي
ṭablī
الطَّبْلِي
aṭ-ṭablī
طَبْلِيَّة
ṭabliyya
الطَّبْلِيَّة
aṭ-ṭabliyya
nominative طَبْلِيٌّ
ṭabliyyun
الطَّبْلِيُّ
aṭ-ṭabliyyu
طَبْلِيَّةٌ
ṭabliyyatun
الطَّبْلِيَّةُ
aṭ-ṭabliyyatu
accusative طَبْلِيًّا
ṭabliyyan
الطَّبْلِيَّ
aṭ-ṭabliyya
طَبْلِيَّةً
ṭabliyyatan
الطَّبْلِيَّةَ
aṭ-ṭabliyyata
genitive طَبْلِيٍّ
ṭabliyyin
الطَّبْلِيِّ
aṭ-ṭabliyyi
طَبْلِيَّةٍ
ṭabliyyatin
الطَّبْلِيَّةِ
aṭ-ṭabliyyati
dual masculine feminine
indefinite definite indefinite definite
informal طَبْلِيَّيْن
ṭabliyyayn
الطَّبْلِيَّيْن
aṭ-ṭabliyyayn
طَبْلِيَّتَيْن
ṭabliyyatayn
الطَّبْلِيَّتَيْن
aṭ-ṭabliyyatayn
nominative طَبْلِيَّانِ
ṭabliyyāni
الطَّبْلِيَّانِ
aṭ-ṭabliyyāni
طَبْلِيَّتَانِ
ṭabliyyatāni
الطَّبْلِيَّتَانِ
aṭ-ṭabliyyatāni
accusative طَبْلِيَّيْنِ
ṭabliyyayni
الطَّبْلِيَّيْنِ
aṭ-ṭabliyyayni
طَبْلِيَّتَيْنِ
ṭabliyyatayni
الطَّبْلِيَّتَيْنِ
aṭ-ṭabliyyatayni
genitive طَبْلِيَّيْنِ
ṭabliyyayni
الطَّبْلِيَّيْنِ
aṭ-ṭabliyyayni
طَبْلِيَّتَيْنِ
ṭabliyyatayni
الطَّبْلِيَّتَيْنِ
aṭ-ṭabliyyatayni
plural masculine feminine
sound masculine plural sound feminine plural
indefinite definite indefinite definite
informal طَبْلِيِّين
ṭabliyyīn
الطَّبْلِيِّين
aṭ-ṭabliyyīn
طَبْلِيَّات
ṭabliyyāt
الطَّبْلِيَّات
aṭ-ṭabliyyāt
nominative طَبْلِيُّونَ
ṭabliyyūna
الطَّبْلِيُّونَ
aṭ-ṭabliyyūna
طَبْلِيَّاتٌ
ṭabliyyātun
الطَّبْلِيَّاتُ
aṭ-ṭabliyyātu
accusative طَبْلِيِّينَ
ṭabliyyīna
الطَّبْلِيِّينَ
aṭ-ṭabliyyīna
طَبْلِيَّاتٍ
ṭabliyyātin
الطَّبْلِيَّاتِ
aṭ-ṭabliyyāti
genitive طَبْلِيِّينَ
ṭabliyyīna
الطَّبْلِيِّينَ
aṭ-ṭabliyyīna
طَبْلِيَّاتٍ
ṭabliyyātin
الطَّبْلِيَّاتِ
aṭ-ṭabliyyāti

Etymology 2

Verb

طَبِّلِي • (ṭabbilī) (form II) /tˤab.bi.liː/

  1. second-person feminine singular imperative of طَبَّلَ (ṭabbala)