طهارت
Ottoman Turkish
Etymology
Borrowed from Arabic طَهَارَة (ṭahāra, “cleanliness, purity”).
Noun
طهارت • (tahâret) (definite accusative طهارتی (tahâreti), plural طهارتلر (tahâretler))
- cleanliness, purity
- Synonym: تمیزلك (temizlik)
- (Islam) taharah
Derived terms
- طهارتخانه (tahârethâne, “privy”)
- طهارتلنمك (tahâretlenmek, “to cleanse oneself”)
Descendants
- Turkish: taharet
Further reading
click to expand
- Barbier de Meynard, Charles (1886) “طهارت”, in Dictionnaire turc-français, volume II, Paris: E. Leroux, page 332
- Çağbayır, Yaşar (2007) “taharet”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 4534
- Devellioğlu, Ferit (1962) “tahâret”, in Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lûgat[1] (in Turkish), Istanbul: Türk Dil Kurumu, page 1216
- Kélékian, Diran (1911) “طهارت”, in Dictionnaire turc-français[2] (in French), Constantinople: Mihran, page 826
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687) “Munditia”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum[3], Vienna, column 1101
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680) “طهارة”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum[4], Vienna, column 3157
- Nişanyan, Sevan (2002–) “taharet”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890) “طهارت”, in A Turkish and English Lexicon[5], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1265