عبرن

Arabic

Etymology 1

Denominal verb of عِبْرَانِيّ (ʕibrāniyy, Hebrew), with the first quadriliteral conjugation implying the bestowing of a particular quality.

عَبْرَنَ • (ʕabrana) Iq (non-past يُعَبْرِنُ (yuʕabrinu), verbal noun عَبْرَنَة (ʕabrana))

  1. to Hebraize, to Hebraicize
  2. to make Hebraic
  3. to translate into Hebrew

Conjugation

Conjugation of عَبْرَنَ (Iq, sound, full passive, verbal noun عَبْرَنَة)
verbal noun
الْمَصْدَر
عَبْرَنَة
ʕabrana
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُعَبْرِن
muʕabrin
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُعَبْرَن
muʕabran
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m عَبْرَنْتُ
ʕabrantu
عَبْرَنْتَ
ʕabranta
عَبْرَنَ
ʕabrana
عَبْرَنْتُمَا
ʕabrantumā
عَبْرَنَا
ʕabranā
عَبْرَنَّا
ʕabrannā
عَبْرَنْتُمْ
ʕabrantum
عَبْرَنُوا
ʕabranū
f عَبْرَنْتِ
ʕabranti
عَبْرَنَتْ
ʕabranat
عَبْرَنَتَا
ʕabranatā
عَبْرَنْتُنَّ
ʕabrantunna
عَبْرَنَّ
ʕabranna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُعَبْرِنُ
ʔuʕabrinu
تُعَبْرِنُ
tuʕabrinu
يُعَبْرِنُ
yuʕabrinu
تُعَبْرِنَانِ
tuʕabrināni
يُعَبْرِنَانِ
yuʕabrināni
نُعَبْرِنُ
nuʕabrinu
تُعَبْرِنُونَ
tuʕabrinūna
يُعَبْرِنُونَ
yuʕabrinūna
f تُعَبْرِنِينَ
tuʕabrinīna
تُعَبْرِنُ
tuʕabrinu
تُعَبْرِنَانِ
tuʕabrināni
تُعَبْرِنَّ
tuʕabrinna
يُعَبْرِنَّ
yuʕabrinna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُعَبْرِنَ
ʔuʕabrina
تُعَبْرِنَ
tuʕabrina
يُعَبْرِنَ
yuʕabrina
تُعَبْرِنَا
tuʕabrinā
يُعَبْرِنَا
yuʕabrinā
نُعَبْرِنَ
nuʕabrina
تُعَبْرِنُوا
tuʕabrinū
يُعَبْرِنُوا
yuʕabrinū
f تُعَبْرِنِي
tuʕabrinī
تُعَبْرِنَ
tuʕabrina
تُعَبْرِنَا
tuʕabrinā
تُعَبْرِنَّ
tuʕabrinna
يُعَبْرِنَّ
yuʕabrinna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُعَبْرِنْ
ʔuʕabrin
تُعَبْرِنْ
tuʕabrin
يُعَبْرِنْ
yuʕabrin
تُعَبْرِنَا
tuʕabrinā
يُعَبْرِنَا
yuʕabrinā
نُعَبْرِنْ
nuʕabrin
تُعَبْرِنُوا
tuʕabrinū
يُعَبْرِنُوا
yuʕabrinū
f تُعَبْرِنِي
tuʕabrinī
تُعَبْرِنْ
tuʕabrin
تُعَبْرِنَا
tuʕabrinā
تُعَبْرِنَّ
tuʕabrinna
يُعَبْرِنَّ
yuʕabrinna
imperative
الْأَمْر
m عَبْرِنْ
ʕabrin
عَبْرِنَا
ʕabrinā
عَبْرِنُوا
ʕabrinū
f عَبْرِنِي
ʕabrinī
عَبْرِنَّ
ʕabrinna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m عُبْرِنْتُ
ʕubrintu
عُبْرِنْتَ
ʕubrinta
عُبْرِنَ
ʕubrina
عُبْرِنْتُمَا
ʕubrintumā
عُبْرِنَا
ʕubrinā
عُبْرِنَّا
ʕubrinnā
عُبْرِنْتُمْ
ʕubrintum
عُبْرِنُوا
ʕubrinū
f عُبْرِنْتِ
ʕubrinti
عُبْرِنَتْ
ʕubrinat
عُبْرِنَتَا
ʕubrinatā
عُبْرِنْتُنَّ
ʕubrintunna
عُبْرِنَّ
ʕubrinna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُعَبْرَنُ
ʔuʕabranu
تُعَبْرَنُ
tuʕabranu
يُعَبْرَنُ
yuʕabranu
تُعَبْرَنَانِ
tuʕabranāni
يُعَبْرَنَانِ
yuʕabranāni
نُعَبْرَنُ
nuʕabranu
تُعَبْرَنُونَ
tuʕabranūna
يُعَبْرَنُونَ
yuʕabranūna
f تُعَبْرَنِينَ
tuʕabranīna
تُعَبْرَنُ
tuʕabranu
تُعَبْرَنَانِ
tuʕabranāni
تُعَبْرَنَّ
tuʕabranna
يُعَبْرَنَّ
yuʕabranna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُعَبْرَنَ
ʔuʕabrana
تُعَبْرَنَ
tuʕabrana
يُعَبْرَنَ
yuʕabrana
تُعَبْرَنَا
tuʕabranā
يُعَبْرَنَا
yuʕabranā
نُعَبْرَنَ
nuʕabrana
تُعَبْرَنُوا
tuʕabranū
يُعَبْرَنُوا
yuʕabranū
f تُعَبْرَنِي
tuʕabranī
تُعَبْرَنَ
tuʕabrana
تُعَبْرَنَا
tuʕabranā
تُعَبْرَنَّ
tuʕabranna
يُعَبْرَنَّ
yuʕabranna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُعَبْرَنْ
ʔuʕabran
تُعَبْرَنْ
tuʕabran
يُعَبْرَنْ
yuʕabran
تُعَبْرَنَا
tuʕabranā
يُعَبْرَنَا
yuʕabranā
نُعَبْرَنْ
nuʕabran
تُعَبْرَنُوا
tuʕabranū
يُعَبْرَنُوا
yuʕabranū
f تُعَبْرَنِي
tuʕabranī
تُعَبْرَنْ
tuʕabran
تُعَبْرَنَا
tuʕabranā
تُعَبْرَنَّ
tuʕabranna
يُعَبْرَنَّ
yuʕabranna

Etymology 2

Verb

عبرن (form I)

  1. عَبَرْنَ (ʕabarna) /ʕa.bar.na/: third-person feminine plural past active of عَبَرَ (ʕabara)
  2. عُبِرْنَ (ʕubirna) /ʕu.bir.na/: third-person feminine plural past passive of عَبَرَ (ʕabara)