عبوس

Arabic

Noun

عُبُوس • (ʕubūs) m

verbal noun of عَبَسَ (ʕabasa) (form I)

Declension

Declension of noun **عُبُوس** (ʕubūs)
singular	basic singular triptote
singular	indefinite	definite	construct
informal	عُبُوس ʕubūs	الْعُبُوس al-ʕubūs	عُبُوس ʕubūs
nominative	عُبُوسٌ ʕubūsun	الْعُبُوسُ al-ʕubūsu	عُبُوسُ ʕubūsu
accusative	عُبُوسًا ʕubūsan	الْعُبُوسَ al-ʕubūsa	عُبُوسَ ʕubūsa
genitive	عُبُوسٍ ʕubūsin	الْعُبُوسِ al-ʕubūsi	عُبُوسِ ʕubūsi

Persian

Etymology

Borrowed from Arabic عَبُوس (ʕabūs).

Pronunciation

(Classical Persian) IPA^(key): /ʔa.ˈbuːs/

(Dari, formal) IPA^(key): [ʔä.búːs]
- (Kabuli) IPA^(key): [ʔä.búːs]
- (Hazaragi) IPA^(key): [ʔä.bús]

(Iran, formal) IPA^(key): [ʔæ.búːs]

(Tajik, formal) IPA^(key): [ʔä.bús]

Readings
Classical reading^?	abūs
Dari reading^?	abūs
Iranian reading^?	abus
Tajik reading^?	abus

Adjective

عبوس • (abus)

morose; grim; austere
Synonym: ترشرو (toršru)
- 1963, Forugh Farrokhzad, “فتح باغ”, in تولدی دیگر [Another Birth]‎^[1]:
  همه میدانند
  که من و تو از آن روزنهٔ سرد عبوس
  باغ را دیدیم
  و از آن شاخهٔ بازیگر دور از دست
  سیب را چیدیم
  hame mi-dânand
  ke man o to az ân rowzane-ye sard-e abus
  bâġ râ didam
  va az ân šâxe-ye bâzigar-e dur az dast
  sib râ čidam
  everyone knows
  that you and I saw the garden
  out of that cold, grim peephole
  and that we plucked the apple
  from that playful branch far from our hands

Derived terms

عبوسی (abusi, “grimness”)