عفاء
Arabic
Noun
عَفَاء • (ʕafāʔ) m
- verbal noun of عَفَا (ʕafā) (form I)
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | عَفَاء ʕafāʔ |
الْعَفَاء al-ʕafāʔ |
عَفَاء ʕafāʔ |
| nominative | عَفَاءٌ ʕafāʔun |
الْعَفَاءُ al-ʕafāʔu |
عَفَاءُ ʕafāʔu |
| accusative | عَفَاءً ʕafāʔan |
الْعَفَاءَ al-ʕafāʔa |
عَفَاءَ ʕafāʔa |
| genitive | عَفَاءٍ ʕafāʔin |
الْعَفَاءِ al-ʕafāʔi |
عَفَاءِ ʕafāʔi |