عنعن

Arabic

Etymology

Reduplicated from عَنْ (ʕan).

Pronunciation

  • IPA(key): /ʕan.ʕa.na/

Verb

عَنْعَنَ • (ʕanʕana) Iq (non-past يُعَنْعِنُ (yuʕanʕinu), verbal noun عَنْعَنَة (ʕanʕana))

  1. to trace one's origin to
  2. (Islam) to narrate (a ḥadīth) using the preposition عَنْ (ʕan, on the authority of)
    حَدِيثٌ مُعَنْعَنٌ
    ḥadīṯun muʕanʕanun
    a ḥadīth muʿanʿan, i.e. a ḥadīth narrated using the preposition عَنْ (ʕan, on the authority of)
  3. to pronounce the ء (ʔ) like ع (ʕ), in such manner as to pronounce عَنْ (ʕan) instead of أَنْ (ʔan), which is said to have been characteristic of the Tamīm (تَمِيم) tribe

Conjugation

Conjugation of عَنْعَنَ (Iq, sound, full passive, verbal noun عَنْعَنَة)
verbal noun
الْمَصْدَر
عَنْعَنَة
ʕanʕana
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُعَنْعِن
muʕanʕin
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُعَنْعَن
muʕanʕan
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m عَنْعَنْتُ
ʕanʕantu
عَنْعَنْتَ
ʕanʕanta
عَنْعَنَ
ʕanʕana
عَنْعَنْتُمَا
ʕanʕantumā
عَنْعَنَا
ʕanʕanā
عَنْعَنَّا
ʕanʕannā
عَنْعَنْتُمْ
ʕanʕantum
عَنْعَنُوا
ʕanʕanū
f عَنْعَنْتِ
ʕanʕanti
عَنْعَنَتْ
ʕanʕanat
عَنْعَنَتَا
ʕanʕanatā
عَنْعَنْتُنَّ
ʕanʕantunna
عَنْعَنَّ
ʕanʕanna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُعَنْعِنُ
ʔuʕanʕinu
تُعَنْعِنُ
tuʕanʕinu
يُعَنْعِنُ
yuʕanʕinu
تُعَنْعِنَانِ
tuʕanʕināni
يُعَنْعِنَانِ
yuʕanʕināni
نُعَنْعِنُ
nuʕanʕinu
تُعَنْعِنُونَ
tuʕanʕinūna
يُعَنْعِنُونَ
yuʕanʕinūna
f تُعَنْعِنِينَ
tuʕanʕinīna
تُعَنْعِنُ
tuʕanʕinu
تُعَنْعِنَانِ
tuʕanʕināni
تُعَنْعِنَّ
tuʕanʕinna
يُعَنْعِنَّ
yuʕanʕinna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُعَنْعِنَ
ʔuʕanʕina
تُعَنْعِنَ
tuʕanʕina
يُعَنْعِنَ
yuʕanʕina
تُعَنْعِنَا
tuʕanʕinā
يُعَنْعِنَا
yuʕanʕinā
نُعَنْعِنَ
nuʕanʕina
تُعَنْعِنُوا
tuʕanʕinū
يُعَنْعِنُوا
yuʕanʕinū
f تُعَنْعِنِي
tuʕanʕinī
تُعَنْعِنَ
tuʕanʕina
تُعَنْعِنَا
tuʕanʕinā
تُعَنْعِنَّ
tuʕanʕinna
يُعَنْعِنَّ
yuʕanʕinna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُعَنْعِنْ
ʔuʕanʕin
تُعَنْعِنْ
tuʕanʕin
يُعَنْعِنْ
yuʕanʕin
تُعَنْعِنَا
tuʕanʕinā
يُعَنْعِنَا
yuʕanʕinā
نُعَنْعِنْ
nuʕanʕin
تُعَنْعِنُوا
tuʕanʕinū
يُعَنْعِنُوا
yuʕanʕinū
f تُعَنْعِنِي
tuʕanʕinī
تُعَنْعِنْ
tuʕanʕin
تُعَنْعِنَا
tuʕanʕinā
تُعَنْعِنَّ
tuʕanʕinna
يُعَنْعِنَّ
yuʕanʕinna
imperative
الْأَمْر
m عَنْعِنْ
ʕanʕin
عَنْعِنَا
ʕanʕinā
عَنْعِنُوا
ʕanʕinū
f عَنْعِنِي
ʕanʕinī
عَنْعِنَّ
ʕanʕinna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m عُنْعِنْتُ
ʕunʕintu
عُنْعِنْتَ
ʕunʕinta
عُنْعِنَ
ʕunʕina
عُنْعِنْتُمَا
ʕunʕintumā
عُنْعِنَا
ʕunʕinā
عُنْعِنَّا
ʕunʕinnā
عُنْعِنْتُمْ
ʕunʕintum
عُنْعِنُوا
ʕunʕinū
f عُنْعِنْتِ
ʕunʕinti
عُنْعِنَتْ
ʕunʕinat
عُنْعِنَتَا
ʕunʕinatā
عُنْعِنْتُنَّ
ʕunʕintunna
عُنْعِنَّ
ʕunʕinna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُعَنْعَنُ
ʔuʕanʕanu
تُعَنْعَنُ
tuʕanʕanu
يُعَنْعَنُ
yuʕanʕanu
تُعَنْعَنَانِ
tuʕanʕanāni
يُعَنْعَنَانِ
yuʕanʕanāni
نُعَنْعَنُ
nuʕanʕanu
تُعَنْعَنُونَ
tuʕanʕanūna
يُعَنْعَنُونَ
yuʕanʕanūna
f تُعَنْعَنِينَ
tuʕanʕanīna
تُعَنْعَنُ
tuʕanʕanu
تُعَنْعَنَانِ
tuʕanʕanāni
تُعَنْعَنَّ
tuʕanʕanna
يُعَنْعَنَّ
yuʕanʕanna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُعَنْعَنَ
ʔuʕanʕana
تُعَنْعَنَ
tuʕanʕana
يُعَنْعَنَ
yuʕanʕana
تُعَنْعَنَا
tuʕanʕanā
يُعَنْعَنَا
yuʕanʕanā
نُعَنْعَنَ
nuʕanʕana
تُعَنْعَنُوا
tuʕanʕanū
يُعَنْعَنُوا
yuʕanʕanū
f تُعَنْعَنِي
tuʕanʕanī
تُعَنْعَنَ
tuʕanʕana
تُعَنْعَنَا
tuʕanʕanā
تُعَنْعَنَّ
tuʕanʕanna
يُعَنْعَنَّ
yuʕanʕanna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُعَنْعَنْ
ʔuʕanʕan
تُعَنْعَنْ
tuʕanʕan
يُعَنْعَنْ
yuʕanʕan
تُعَنْعَنَا
tuʕanʕanā
يُعَنْعَنَا
yuʕanʕanā
نُعَنْعَنْ
nuʕanʕan
تُعَنْعَنُوا
tuʕanʕanū
يُعَنْعَنُوا
yuʕanʕanū
f تُعَنْعَنِي
tuʕanʕanī
تُعَنْعَنْ
tuʕanʕan
تُعَنْعَنَا
tuʕanʕanā
تُعَنْعَنَّ
tuʕanʕanna
يُعَنْعَنَّ
yuʕanʕanna

References

  • Kazimirski, Albin de Biberstein (1860) “عنعن”, in Dictionnaire arabe-français contenant toutes les racines de la langue arabe, leurs dérivés, tant dans l’idiome vulgaire que dans l’idiome littéral, ainsi que les dialectes d’Alger et de Maroc[1] (in French), volume 2, Paris: Maisonneuve et Cie, pages 385–386
  • Steingass, Francis Joseph (1884) “عنعن”, in The Student's Arabic–English Dictionary[2], London: W.H. Allen, page 731
  • Wehr, Hans (1979) “عنعنات”, in J. Milton Cowan, editor, A Dictionary of Modern Written Arabic, 4th edition, Ithaca, NY: Spoken Language Services, →ISBN, pages 760–761

Moroccan Arabic

Etymology

Onomatopoeic.

Pronunciation

  • IPA(key): /ʕan.ʕan/

Noun

عنعن • (ʕanʕanm

  1. (childish) car