فاحشة

See also: فاحشه

Arabic

Root
ف ح ش (f ḥ š)
4 terms

Etymology

Derived from the feminine form of active participle of the verb فَحَشَ (faḥaša).

Pronunciation

  • IPA(key): /faː.ħi.ʃa/

Noun

فَاحِشَة • (fāḥišaf (plural فَوَاحِش (fawāḥiš))

  1. (countable) obscenity, immorality
    • 609–632 CE, Qur'an, 17:32:
      وَلَا تَقْرَبُوا الزِّنَى ۖ إِنَّهُ كَانَ فَاحِشَةً وَسَاءَ سَبِيلًا
      walā taqrabū z-zinā ʔinnahu kāna fāḥišatan wasāʔa sabīlan
      (please add an English translation of this quotation)

Declension

Declension of noun فَاحِشَة (fāḥiša)
singular singular triptote in ـَة (-a)
indefinite definite construct
informal فَاحِشَة
fāḥiša
الْفَاحِشَة
al-fāḥiša
فَاحِشَة
fāḥišat
nominative فَاحِشَةٌ
fāḥišatun
الْفَاحِشَةُ
al-fāḥišatu
فَاحِشَةُ
fāḥišatu
accusative فَاحِشَةً
fāḥišatan
الْفَاحِشَةَ
al-fāḥišata
فَاحِشَةَ
fāḥišata
genitive فَاحِشَةٍ
fāḥišatin
الْفَاحِشَةِ
al-fāḥišati
فَاحِشَةِ
fāḥišati
dual indefinite definite construct
informal فَاحِشَتَيْن
fāḥišatayn
الْفَاحِشَتَيْن
al-fāḥišatayn
فَاحِشَتَيْ
fāḥišatay
nominative فَاحِشَتَانِ
fāḥišatāni
الْفَاحِشَتَانِ
al-fāḥišatāni
فَاحِشَتَا
fāḥišatā
accusative فَاحِشَتَيْنِ
fāḥišatayni
الْفَاحِشَتَيْنِ
al-fāḥišatayni
فَاحِشَتَيْ
fāḥišatay
genitive فَاحِشَتَيْنِ
fāḥišatayni
الْفَاحِشَتَيْنِ
al-fāḥišatayni
فَاحِشَتَيْ
fāḥišatay
plural basic broken plural diptote
indefinite definite construct
informal فَوَاحِش
fawāḥiš
الْفَوَاحِش
al-fawāḥiš
فَوَاحِش
fawāḥiš
nominative فَوَاحِشُ
fawāḥišu
الْفَوَاحِشُ
al-fawāḥišu
فَوَاحِشُ
fawāḥišu
accusative فَوَاحِشَ
fawāḥiša
الْفَوَاحِشَ
al-fawāḥiša
فَوَاحِشَ
fawāḥiša
genitive فَوَاحِشَ
fawāḥiša
الْفَوَاحِشِ
al-fawāḥiši
فَوَاحِشِ
fawāḥiši

Descendants

  • Armenian: ֆահիշ (fahiš)
  • Azerbaijani: fahişə
  • Bashkir: фәхишә (fəxişə)
  • Persian: فاحشه (fâheše)
  • Ottoman Turkish: فاحشه (fāhişe)
    > Turkish: fahişe (inherited)
  • Tatar: фәхишә (fäxişä), fäxişä
  • Urdu: فاحشہ (fāhiša)
  • Uyghur: پاھىشە (pahishe)
  • Uzbek: fohisha