فیضان
See also: فيضان
Ottoman Turkish
Etymology
Borrowed from Arabic فَيَضَان (fayaḍān, “flood, inundation”).
Noun
فیضان • (feyezân) (definite accusative فیضانی (feyezânı), plural فیضانلر (feyezânlar))
- overflow, flood, the state of a river or similar watercourse during which the flow exceeds the average capacity
Derived terms
- فیضان نیل (feyezân-ı nil, “abundance, plentifulness”, literally “Nile's overflow”)
Descendants
- Turkish: feyezan
Further reading
click to expand
- Barbier de Meynard, Charles (1886) “فیضان”, in Dictionnaire turc-français, volume II, Paris: E. Leroux, page 436
- Çağbayır, Yaşar (2007) “feyezan”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 1572
- Devellioğlu, Ferit (1962) “feyezân”, in Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lûgat[1] (in Turkish), Istanbul: Türk Dil Kurumu, page 315
- Kélékian, Diran (1911) “فیضان”, in Dictionnaire turc-français[2] (in French), Constantinople: Mihran, page 916
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687) “Profluvium”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum[3], Vienna, column 1373
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680) “فیضان”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum[4], Vienna, column 3566
- Redhouse, James W. (1890) “فیضان”, in A Turkish and English Lexicon[5], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1402