قافیه

See also: قافية and قافیہ

Ottoman Turkish

Etymology

Borrowed from Arabic قَافِيَة (qāfiya, rhyme).

Noun

قافیه • (kafiye) (plural قوافی)

  1. rhyme, a rhyming verse

Derived terms

Descendants

  • Turkish: kafiye

Further reading

Persian

Etymology

Borrowed from Arabic قَافِيَة (qāfiya).

Pronunciation

 

Readings
Classical reading? qāfiya
Dari reading? qāfiya
Iranian reading? ġâfiye
Tajik reading? qofiya

Noun

Dari قافیه
Iranian Persian
Tajik қофия

قافیه • (qâfiye)

  1. rhyme
    قافیه تنگ شدنqâfiye tang šodanto run out of rhymes
    • c. 1390, Hafez, “Ghazal 486”, in دیوان حافظ [The Divan of Hafez]‎[5]:
      مرغان باغ قافیه سنجند و بذله‌گوی
      تا خواجه می خورد به غزل‌های پهلوی
      murġān-i bāġ qāfiya sanjand u bazla-gūy
      tā xwāja may xwarad ba ġazal-hā-yi pahlavi
      The birds of the garden weigh rhymes and speak with wit,
      So that the lord may drink wine to the tune of Pahlavi ballads.
      (Classical Persian romanization)

Descendants

  • Hindustani:
    Hindi: क़ाफ़िया (qāfiyā)
    Urdu: قافیہ (qāfiyā)

Further reading