قرقر

Arabic

Etymology

From the reduplicated root ق ر ق ر (q r q r).

Verb

قَرْقَرَ • (qarqara) Iq (non-past يُقَرْقِرُ (yuqarqiru), verbal noun قَرْقَرَة (qarqara))

  1. to coo (pigeon), to make a rumble, to gurgle, to growl, to purr (cat), to laugh continuously and loudly

Conjugation

Conjugation of قَرْقَرَ (Iq, sound, no passive (?), verbal noun قَرْقَرَة)
verbal noun
الْمَصْدَر
قَرْقَرَة
qarqara
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُقَرْقِر
muqarqir
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m قَرْقَرْتُ
qarqartu
قَرْقَرْتَ
qarqarta
قَرْقَرَ
qarqara
قَرْقَرْتُمَا
qarqartumā
قَرْقَرَا
qarqarā
قَرْقَرْنَا
qarqarnā
قَرْقَرْتُمْ
qarqartum
قَرْقَرُوا
qarqarū
f قَرْقَرْتِ
qarqarti
قَرْقَرَتْ
qarqarat
قَرْقَرَتَا
qarqaratā
قَرْقَرْتُنَّ
qarqartunna
قَرْقَرْنَ
qarqarna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُقَرْقِرُ
ʔuqarqiru
تُقَرْقِرُ
tuqarqiru
يُقَرْقِرُ
yuqarqiru
تُقَرْقِرَانِ
tuqarqirāni
يُقَرْقِرَانِ
yuqarqirāni
نُقَرْقِرُ
nuqarqiru
تُقَرْقِرُونَ
tuqarqirūna
يُقَرْقِرُونَ
yuqarqirūna
f تُقَرْقِرِينَ
tuqarqirīna
تُقَرْقِرُ
tuqarqiru
تُقَرْقِرَانِ
tuqarqirāni
تُقَرْقِرْنَ
tuqarqirna
يُقَرْقِرْنَ
yuqarqirna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُقَرْقِرَ
ʔuqarqira
تُقَرْقِرَ
tuqarqira
يُقَرْقِرَ
yuqarqira
تُقَرْقِرَا
tuqarqirā
يُقَرْقِرَا
yuqarqirā
نُقَرْقِرَ
nuqarqira
تُقَرْقِرُوا
tuqarqirū
يُقَرْقِرُوا
yuqarqirū
f تُقَرْقِرِي
tuqarqirī
تُقَرْقِرَ
tuqarqira
تُقَرْقِرَا
tuqarqirā
تُقَرْقِرْنَ
tuqarqirna
يُقَرْقِرْنَ
yuqarqirna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُقَرْقِرْ
ʔuqarqir
تُقَرْقِرْ
tuqarqir
يُقَرْقِرْ
yuqarqir
تُقَرْقِرَا
tuqarqirā
يُقَرْقِرَا
yuqarqirā
نُقَرْقِرْ
nuqarqir
تُقَرْقِرُوا
tuqarqirū
يُقَرْقِرُوا
yuqarqirū
f تُقَرْقِرِي
tuqarqirī
تُقَرْقِرْ
tuqarqir
تُقَرْقِرَا
tuqarqirā
تُقَرْقِرْنَ
tuqarqirna
يُقَرْقِرْنَ
yuqarqirna
imperative
الْأَمْر
m قَرْقِرْ
qarqir
قَرْقِرَا
qarqirā
قَرْقِرُوا
qarqirū
f قَرْقِرِي
qarqirī
قَرْقِرْنَ
qarqirna

References

  • Wehr, Hans (1979) “قرقر”, in J. Milton Cowan, editor, A Dictionary of Modern Written Arabic, 4th edition, Ithaca, NY: Spoken Language Services, →ISBN, page 888

Hijazi Arabic

Root
ق ر ق ر
1 term

Etymology

From Arabic قَرْقَرَ (qarqara).

Pronunciation

  • IPA(key): /ɡar.ɡar/

Verb

قرقر • (gargar) Iq (non-past يِقَرْقِر (yigargir))

  1. to ramble, to babble