قفر

Arabic

Root
ق ف ر (q f r)
1 term

Etymology 1.1

Verb

قَفَرَ • (qafara) I (non-past يَقْفُرُ (yaqfuru), verbal noun قَفْر (qafr))

  1. to trace, to track
Conjugation
Conjugation of قَفَرَ (I, sound, a ~ u, full passive (?), verbal noun قَفْر)
verbal noun
الْمَصْدَر
قَفْر
qafr
active participle
اِسْم الْفَاعِل
قَافِر
qāfir
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مَقْفُور
maqfūr
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m قَفَرْتُ
qafartu
قَفَرْتَ
qafarta
قَفَرَ
qafara
قَفَرْتُمَا
qafartumā
قَفَرَا
qafarā
قَفَرْنَا
qafarnā
قَفَرْتُمْ
qafartum
قَفَرُوا
qafarū
f قَفَرْتِ
qafarti
قَفَرَتْ
qafarat
قَفَرَتَا
qafaratā
قَفَرْتُنَّ
qafartunna
قَفَرْنَ
qafarna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَقْفُرُ
ʔaqfuru
تَقْفُرُ
taqfuru
يَقْفُرُ
yaqfuru
تَقْفُرَانِ
taqfurāni
يَقْفُرَانِ
yaqfurāni
نَقْفُرُ
naqfuru
تَقْفُرُونَ
taqfurūna
يَقْفُرُونَ
yaqfurūna
f تَقْفُرِينَ
taqfurīna
تَقْفُرُ
taqfuru
تَقْفُرَانِ
taqfurāni
تَقْفُرْنَ
taqfurna
يَقْفُرْنَ
yaqfurna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَقْفُرَ
ʔaqfura
تَقْفُرَ
taqfura
يَقْفُرَ
yaqfura
تَقْفُرَا
taqfurā
يَقْفُرَا
yaqfurā
نَقْفُرَ
naqfura
تَقْفُرُوا
taqfurū
يَقْفُرُوا
yaqfurū
f تَقْفُرِي
taqfurī
تَقْفُرَ
taqfura
تَقْفُرَا
taqfurā
تَقْفُرْنَ
taqfurna
يَقْفُرْنَ
yaqfurna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَقْفُرْ
ʔaqfur
تَقْفُرْ
taqfur
يَقْفُرْ
yaqfur
تَقْفُرَا
taqfurā
يَقْفُرَا
yaqfurā
نَقْفُرْ
naqfur
تَقْفُرُوا
taqfurū
يَقْفُرُوا
yaqfurū
f تَقْفُرِي
taqfurī
تَقْفُرْ
taqfur
تَقْفُرَا
taqfurā
تَقْفُرْنَ
taqfurna
يَقْفُرْنَ
yaqfurna
imperative
الْأَمْر
m اُقْفُرْ
uqfur
اُقْفُرَا
uqfurā
اُقْفُرُوا
uqfurū
f اُقْفُرِي
uqfurī
اُقْفُرْنَ
uqfurna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m قُفِرْتُ
qufirtu
قُفِرْتَ
qufirta
قُفِرَ
qufira
قُفِرْتُمَا
qufirtumā
قُفِرَا
qufirā
قُفِرْنَا
qufirnā
قُفِرْتُمْ
qufirtum
قُفِرُوا
qufirū
f قُفِرْتِ
qufirti
قُفِرَتْ
qufirat
قُفِرَتَا
qufiratā
قُفِرْتُنَّ
qufirtunna
قُفِرْنَ
qufirna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُقْفَرُ
ʔuqfaru
تُقْفَرُ
tuqfaru
يُقْفَرُ
yuqfaru
تُقْفَرَانِ
tuqfarāni
يُقْفَرَانِ
yuqfarāni
نُقْفَرُ
nuqfaru
تُقْفَرُونَ
tuqfarūna
يُقْفَرُونَ
yuqfarūna
f تُقْفَرِينَ
tuqfarīna
تُقْفَرُ
tuqfaru
تُقْفَرَانِ
tuqfarāni
تُقْفَرْنَ
tuqfarna
يُقْفَرْنَ
yuqfarna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُقْفَرَ
ʔuqfara
تُقْفَرَ
tuqfara
يُقْفَرَ
yuqfara
تُقْفَرَا
tuqfarā
يُقْفَرَا
yuqfarā
نُقْفَرَ
nuqfara
تُقْفَرُوا
tuqfarū
يُقْفَرُوا
yuqfarū
f تُقْفَرِي
tuqfarī
تُقْفَرَ
tuqfara
تُقْفَرَا
tuqfarā
تُقْفَرْنَ
tuqfarna
يُقْفَرْنَ
yuqfarna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُقْفَرْ
ʔuqfar
تُقْفَرْ
tuqfar
يُقْفَرْ
yuqfar
تُقْفَرَا
tuqfarā
يُقْفَرَا
yuqfarā
نُقْفَرْ
nuqfar
تُقْفَرُوا
tuqfarū
يُقْفَرُوا
yuqfarū
f تُقْفَرِي
tuqfarī
تُقْفَرْ
tuqfar
تُقْفَرَا
tuqfarā
تُقْفَرْنَ
tuqfarna
يُقْفَرْنَ
yuqfarna

Etymology 1.2

Noun

قَفْر • (qafrm

  1. verbal noun of قَفَرَ (qafara) (form I)
Declension
Declension of noun قَفْر (qafr)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal قَفْر
qafr
الْقَفْر
al-qafr
قَفْر
qafr
nominative قَفْرٌ
qafrun
الْقَفْرُ
al-qafru
قَفْرُ
qafru
accusative قَفْرًا
qafran
الْقَفْرَ
al-qafra
قَفْرَ
qafra
genitive قَفْرٍ
qafrin
الْقَفْرِ
al-qafri
قَفْرِ
qafri

Etymology 2.1

Verb

قَفِرَ • (qafira) I (non-past يَقْفَرُ (yaqfaru), verbal noun قَفَر (qafar))

  1. to become scarce (of money, food or resources)
  2. to become thin (of hair, flesh, etc.)
Conjugation
Conjugation of قَفِرَ (I, sound, i ~ a, no passive, verbal noun قَفَر)
verbal noun
الْمَصْدَر
قَفَر
qafar
active participle
اِسْم الْفَاعِل
قَفِر
qafir
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m قَفِرْتُ
qafirtu
قَفِرْتَ
qafirta
قَفِرَ
qafira
قَفِرْتُمَا
qafirtumā
قَفِرَا
qafirā
قَفِرْنَا
qafirnā
قَفِرْتُمْ
qafirtum
قَفِرُوا
qafirū
f قَفِرْتِ
qafirti
قَفِرَتْ
qafirat
قَفِرَتَا
qafiratā
قَفِرْتُنَّ
qafirtunna
قَفِرْنَ
qafirna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَقْفَرُ
ʔaqfaru
تَقْفَرُ
taqfaru
يَقْفَرُ
yaqfaru
تَقْفَرَانِ
taqfarāni
يَقْفَرَانِ
yaqfarāni
نَقْفَرُ
naqfaru
تَقْفَرُونَ
taqfarūna
يَقْفَرُونَ
yaqfarūna
f تَقْفَرِينَ
taqfarīna
تَقْفَرُ
taqfaru
تَقْفَرَانِ
taqfarāni
تَقْفَرْنَ
taqfarna
يَقْفَرْنَ
yaqfarna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَقْفَرَ
ʔaqfara
تَقْفَرَ
taqfara
يَقْفَرَ
yaqfara
تَقْفَرَا
taqfarā
يَقْفَرَا
yaqfarā
نَقْفَرَ
naqfara
تَقْفَرُوا
taqfarū
يَقْفَرُوا
yaqfarū
f تَقْفَرِي
taqfarī
تَقْفَرَ
taqfara
تَقْفَرَا
taqfarā
تَقْفَرْنَ
taqfarna
يَقْفَرْنَ
yaqfarna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَقْفَرْ
ʔaqfar
تَقْفَرْ
taqfar
يَقْفَرْ
yaqfar
تَقْفَرَا
taqfarā
يَقْفَرَا
yaqfarā
نَقْفَرْ
naqfar
تَقْفَرُوا
taqfarū
يَقْفَرُوا
yaqfarū
f تَقْفَرِي
taqfarī
تَقْفَرْ
taqfar
تَقْفَرَا
taqfarā
تَقْفَرْنَ
taqfarna
يَقْفَرْنَ
yaqfarna
imperative
الْأَمْر
m اِقْفَرْ
iqfar
اِقْفَرَا
iqfarā
اِقْفَرُوا
iqfarū
f اِقْفَرِي
iqfarī
اِقْفَرْنَ
iqfarna

Etymology 2.2

Verb

قَفُرَ • (qafura) I (non-past يَقْفُرُ (yaqfuru), verbal noun قَفَارَة (qafāra))

  1. to be desolate, to be forsaken
  2. to be deserted, to be barren
Conjugation
Conjugation of قَفُرَ (I, sound, u ~ u, no passive, verbal noun قَفَارَة)
verbal noun
الْمَصْدَر
قَفَارَة
qafāra
active participle
اِسْم الْفَاعِل
قَفْر
qafr
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m قَفُرْتُ
qafurtu
قَفُرْتَ
qafurta
قَفُرَ
qafura
قَفُرْتُمَا
qafurtumā
قَفُرَا
qafurā
قَفُرْنَا
qafurnā
قَفُرْتُمْ
qafurtum
قَفُرُوا
qafurū
f قَفُرْتِ
qafurti
قَفُرَتْ
qafurat
قَفُرَتَا
qafuratā
قَفُرْتُنَّ
qafurtunna
قَفُرْنَ
qafurna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَقْفُرُ
ʔaqfuru
تَقْفُرُ
taqfuru
يَقْفُرُ
yaqfuru
تَقْفُرَانِ
taqfurāni
يَقْفُرَانِ
yaqfurāni
نَقْفُرُ
naqfuru
تَقْفُرُونَ
taqfurūna
يَقْفُرُونَ
yaqfurūna
f تَقْفُرِينَ
taqfurīna
تَقْفُرُ
taqfuru
تَقْفُرَانِ
taqfurāni
تَقْفُرْنَ
taqfurna
يَقْفُرْنَ
yaqfurna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَقْفُرَ
ʔaqfura
تَقْفُرَ
taqfura
يَقْفُرَ
yaqfura
تَقْفُرَا
taqfurā
يَقْفُرَا
yaqfurā
نَقْفُرَ
naqfura
تَقْفُرُوا
taqfurū
يَقْفُرُوا
yaqfurū
f تَقْفُرِي
taqfurī
تَقْفُرَ
taqfura
تَقْفُرَا
taqfurā
تَقْفُرْنَ
taqfurna
يَقْفُرْنَ
yaqfurna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَقْفُرْ
ʔaqfur
تَقْفُرْ
taqfur
يَقْفُرْ
yaqfur
تَقْفُرَا
taqfurā
يَقْفُرَا
yaqfurā
نَقْفُرْ
naqfur
تَقْفُرُوا
taqfurū
يَقْفُرُوا
yaqfurū
f تَقْفُرِي
taqfurī
تَقْفُرْ
taqfur
تَقْفُرَا
taqfurā
تَقْفُرْنَ
taqfurna
يَقْفُرْنَ
yaqfurna
imperative
الْأَمْر
m اُقْفُرْ
uqfur
اُقْفُرَا
uqfurā
اُقْفُرُوا
uqfurū
f اُقْفُرِي
uqfurī
اُقْفُرْنَ
uqfurna

Etymology 2.3

Adjective

قَفْر • (qafr) (feminine قَفْرَة (qafra), masculine plural قِفَار (qifār))

  1. desolate, forsaken
    الأَرْضُ القَفْرُal-ʔarḍu al-qafruThe desolate land.
  2. barren
Declension
Declension of adjective قَفْر (qafr)
singular masculine feminine
basic singular triptote singular triptote in ـَة (-a)
indefinite definite indefinite definite
informal قَفْر
qafr
الْقَفْر
al-qafr
قَفْرَة
qafra
الْقَفْرَة
al-qafra
nominative قَفْرٌ
qafrun
الْقَفْرُ
al-qafru
قَفْرَةٌ
qafratun
الْقَفْرَةُ
al-qafratu
accusative قَفْرًا
qafran
الْقَفْرَ
al-qafra
قَفْرَةً
qafratan
الْقَفْرَةَ
al-qafrata
genitive قَفْرٍ
qafrin
الْقَفْرِ
al-qafri
قَفْرَةٍ
qafratin
الْقَفْرَةِ
al-qafrati
dual masculine feminine
indefinite definite indefinite definite
informal قَفْرَيْن
qafrayn
الْقَفْرَيْن
al-qafrayn
قَفْرَتَيْن
qafratayn
الْقَفْرَتَيْن
al-qafratayn
nominative قَفْرَانِ
qafrāni
الْقَفْرَانِ
al-qafrāni
قَفْرَتَانِ
qafratāni
الْقَفْرَتَانِ
al-qafratāni
accusative قَفْرَيْنِ
qafrayni
الْقَفْرَيْنِ
al-qafrayni
قَفْرَتَيْنِ
qafratayni
الْقَفْرَتَيْنِ
al-qafratayni
genitive قَفْرَيْنِ
qafrayni
الْقَفْرَيْنِ
al-qafrayni
قَفْرَتَيْنِ
qafratayni
الْقَفْرَتَيْنِ
al-qafratayni
plural masculine feminine
basic broken plural triptote sound feminine plural
indefinite definite indefinite definite
informal قِفَار
qifār
الْقِفَار
al-qifār
قَفْرَات
qafrāt
الْقَفْرَات
al-qafrāt
nominative قِفَارٌ
qifārun
الْقِفَارُ
al-qifāru
قَفْرَاتٌ
qafrātun
الْقَفْرَاتُ
al-qafrātu
accusative قِفَارًا
qifāran
الْقِفَارَ
al-qifāra
قَفْرَاتٍ
qafrātin
الْقَفْرَاتِ
al-qafrāti
genitive قِفَارٍ
qifārin
الْقِفَارِ
al-qifāri
قَفْرَاتٍ
qafrātin
الْقَفْرَاتِ
al-qafrāti
Synonyms

Etymology 2.4

Noun

قَفَر • (qafarm

  1. verbal noun of قَفِرَ (qafira, to be scarce, to be thin) (form I)
Declension
Declension of noun قَفَر (qafar)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal قَفَر
qafar
الْقَفَر
al-qafar
قَفَر
qafar
nominative قَفَرٌ
qafarun
الْقَفَرُ
al-qafaru
قَفَرُ
qafaru
accusative قَفَرًا
qafaran
الْقَفَرَ
al-qafara
قَفَرَ
qafara
genitive قَفَرٍ
qafarin
الْقَفَرِ
al-qafari
قَفَرِ
qafari