قوجه
Ottoman Turkish
Alternative forms
- գօճա (koca) — Armeno-Turkish
Etymology
Possibly a doublet of خواجه (hoca, “teacher, master”), from Persian خواجه (xâje, “lord, master, owner”).
click to expand
Adjective
قوجه • (koca)
Noun
قوجه • (koca)
Derived terms
- قوجه ایلی (koca eli, “a province of Turkey”)
- قوجه باشی (koca başı, “chief elder of a borough”)
- قوجه قاری (koca karı, “an old woman”)
- قوجه یارپوزی (koca yarpuzu, “wild variety of rosemary”)
- قوجه یمشی (koca yemişi, “arbutus berry”)
- قوجهسز (kocasız, “husbandless”)
- قوجهلاشمق (kocalaşmak, “to begin to grow old”)
- قوجهلاق (kocalak, “black kite”)
- قوجهلامق (kocalamak, “to grow old”)
- قوجهلق (kocalık, “the quality of an elder”)
- قوس قوجه (kus koca, “enormous, very large”)
Descendants
Further reading
click to expand
- Çağbayır, Yaşar (2007) “koca”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 2700
- Hindoglu, Artin (1838) “قوجه”, in Hazine-i lûgat ou dictionnaire abrégé turc-français[1], Vienna: F. Beck, page 372a
- Kélékian, Diran (1911) “قوجه”, in Dictionnaire turc-français[2] (in French), Constantinople: Mihran, page 977
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687) “Vetus”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum[3], Vienna, column 1749
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680) “قوجه”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum[4], Vienna, column 3784
- Nişanyan, Sevan (2002–) “koca”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890) “قوجه”, in A Turkish and English Lexicon[5], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1481