كریم
See also: كريم
Ottoman Turkish
Etymology
Borrowed from Arabic كَرِيم (karīm, “noble, generous, liberal”).
Adjective
كریم • (kerim)
- noble, gracious, magnanimous, having moral eminence and freedom from anything petty
- Synonym: شریف (şerif)
- generous, liberal, munificent, permitting liberty, willing to give and share unsparingly
- Synonyms: جومرد (cömerd), سمیح (semih)
Derived terms
- الله كریم (allah kerim, “nevermind”)
- كریمانه (kerimane, “special to a kind men”)
Descendants
- Turkish: kerim
Further reading
- Çağbayır, Yaşar (2007) “kerim2”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 2559
- Devellioğlu, Ferit (1962) “kerîm”, in Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lûgat[1] (in Turkish), Istanbul: Türk Dil Kurumu, page 610
- Kélékian, Diran (1911) “كریم”, in Dictionnaire turc-français[2] (in French), Constantinople: Mihran, page 1023
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687) “Generosus”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum[3], Vienna, column 645
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680) “كریم”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum[4], Vienna, column 3936
- Nişanyan, Sevan (2002–) “kerim”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890) “كریم”, in A Turkish and English Lexicon[5], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1543