كومه

From Arabic كَوْمَة (kawma, “pile, stack, heap”).

كومه • (küme) (definite accusative كومه‌یی (kümeyi), plural كومه‌لر (kümeler))

1. heap, pile, stack, congeries, a collection of things laid in a body, or thrown together so as to form an elevation

   Synonyms: اوبك (öbek), توده (tude), ییغین (yığın)

2. mound, hillock, butte, knoll, a natural elevation appearing as if thrown up artificially, a regular and isolated hill

   Synonyms: اوبك (öbek), اویوك (öyük)

3. group, crowd, swarm, throng, a multitude of people congregated or collected into a close body without order

   Synonym: قالابالق (kalabalık)

   • 1923, Yakup Kadri Karaosmanoğlu, translated by M. Brett Wilson, Nur Baba‎^[1], page 20:

     استانبولك یدی تپه‌سندن برنده، اسکی بر بكتاشی دركاهنده قادین، اركك مست بر كومه محب، صباحه قارشی هپ بر آغزدن بریله قونوشیورلردی.

     İstanbul'un yedi tepesinden birinde, eski bir Bektaşi dergahında kadın, erkek mest bir küme muhib, sabaha karşı hep bir ağızdan böyle konuşuyorlardı.

     On one of Istanbul's seven hills, in an old Bektashi lodge, a group of intoxicated disciples, men and women, greeted the dawn all talking together.

• Turkish: küme
• → Armenian: քիւմէ (kʻiwmē)