لظي

Arabic

Etymology

From the root ل ظ ي (l ẓ y) or ل ظ و (l ẓ w).

Verb

لَظِيَ • (laẓiya) I (non-past يَلْظَى (yalẓā), verbal noun لَظًى (laẓan) or لَظًا (laẓan))

  1. to be ablaze, to be ignited, to burn, to be in flames

Conjugation

Conjugation of لَظِيَ (I, final-weak, i ~ a, no passive, verbal nouns لَظًى, لَظًا)
verbal noun
الْمَصْدَر
لَظًى, لَظًا
laẓan
active participle
اِسْم الْفَاعِل
لَاظٍ
lāẓin
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m لَظِيتُ
laẓītu
لَظِيتَ
laẓīta
لَظِيَ
laẓiya
لَظِيتُمَا
laẓītumā
لَظِيَا
laẓiyā
لَظِينَا
laẓīnā
لَظِيتُمْ
laẓītum
لَظُوا
laẓū
f لَظِيتِ
laẓīti
لَظِيَتْ
laẓiyat
لَظِيَتَا
laẓiyatā
لَظِيتُنَّ
laẓītunna
لَظِينَ
laẓīna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَلْظَى
ʔalẓā
تَلْظَى
talẓā
يَلْظَى
yalẓā
تَلْظَيَانِ
talẓayāni
يَلْظَيَانِ
yalẓayāni
نَلْظَى
nalẓā
تَلْظَوْنَ
talẓawna
يَلْظَوْنَ
yalẓawna
f تَلْظَيْنَ
talẓayna
تَلْظَى
talẓā
تَلْظَيَانِ
talẓayāni
تَلْظَيْنَ
talẓayna
يَلْظَيْنَ
yalẓayna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَلْظَى
ʔalẓā
تَلْظَى
talẓā
يَلْظَى
yalẓā
تَلْظَيَا
talẓayā
يَلْظَيَا
yalẓayā
نَلْظَى
nalẓā
تَلْظَوْا
talẓaw
يَلْظَوْا
yalẓaw
f تَلْظَيْ
talẓay
تَلْظَى
talẓā
تَلْظَيَا
talẓayā
تَلْظَيْنَ
talẓayna
يَلْظَيْنَ
yalẓayna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَلْظَ
ʔalẓa
تَلْظَ
talẓa
يَلْظَ
yalẓa
تَلْظَيَا
talẓayā
يَلْظَيَا
yalẓayā
نَلْظَ
nalẓa
تَلْظَوْا
talẓaw
يَلْظَوْا
yalẓaw
f تَلْظَيْ
talẓay
تَلْظَ
talẓa
تَلْظَيَا
talẓayā
تَلْظَيْنَ
talẓayna
يَلْظَيْنَ
yalẓayna
imperative
الْأَمْر
m اِلْظَ
ilẓa
اِلْظَيَا
ilẓayā
اِلْظَوْا
ilẓaw
f اِلْظَيْ
ilẓay
اِلْظَيْنَ
ilẓayna