محاجة
Arabic
Noun
مُحَاجَّةٌ • (muḥājjatun) f
- verbal noun of حَاجَّ (ḥājja) (form III)
Declension
| singular | singular triptote in ـَة (-a) | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | مُحَاجَّة muḥājja |
الْمُحَاجَّة al-muḥājja |
مُحَاجَّة muḥājjat |
| nominative | مُحَاجَّةٌ muḥājjatun |
الْمُحَاجَّةُ al-muḥājjatu |
مُحَاجَّةُ muḥājjatu |
| accusative | مُحَاجَّةً muḥājjatan |
الْمُحَاجَّةَ al-muḥājjata |
مُحَاجَّةَ muḥājjata |
| genitive | مُحَاجَّةٍ muḥājjatin |
الْمُحَاجَّةِ al-muḥājjati |
مُحَاجَّةِ muḥājjati |