محامية
Arabic
Noun
مُحَامِيَة • (muḥāmiya) f (plural مُحَامِيَات (muḥāmiyāt), masculine مُحَامٍ (muḥāmin))
- female equivalent of مُحَامٍ (muḥāmin)
Declension
| singular | singular triptote in ـَة (-a) | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | مُحَامِيَة muḥāmiya |
الْمُحَامِيَة al-muḥāmiya |
مُحَامِيَة muḥāmiyat |
| nominative | مُحَامِيَةٌ muḥāmiyatun |
الْمُحَامِيَةُ al-muḥāmiyatu |
مُحَامِيَةُ muḥāmiyatu |
| accusative | مُحَامِيَةً muḥāmiyatan |
الْمُحَامِيَةَ al-muḥāmiyata |
مُحَامِيَةَ muḥāmiyata |
| genitive | مُحَامِيَةٍ muḥāmiyatin |
الْمُحَامِيَةِ al-muḥāmiyati |
مُحَامِيَةِ muḥāmiyati |
| dual | indefinite | definite | construct |
| informal | مُحَامِيَتَيْن muḥāmiyatayn |
الْمُحَامِيَتَيْن al-muḥāmiyatayn |
مُحَامِيَتَيْ muḥāmiyatay |
| nominative | مُحَامِيَتَانِ muḥāmiyatāni |
الْمُحَامِيَتَانِ al-muḥāmiyatāni |
مُحَامِيَتَا muḥāmiyatā |
| accusative | مُحَامِيَتَيْنِ muḥāmiyatayni |
الْمُحَامِيَتَيْنِ al-muḥāmiyatayni |
مُحَامِيَتَيْ muḥāmiyatay |
| genitive | مُحَامِيَتَيْنِ muḥāmiyatayni |
الْمُحَامِيَتَيْنِ al-muḥāmiyatayni |
مُحَامِيَتَيْ muḥāmiyatay |
| plural | sound feminine plural | ||
| indefinite | definite | construct | |
| informal | مُحَامِيَات muḥāmiyāt |
الْمُحَامِيَات al-muḥāmiyāt |
مُحَامِيَات muḥāmiyāt |
| nominative | مُحَامِيَاتٌ muḥāmiyātun |
الْمُحَامِيَاتُ al-muḥāmiyātu |
مُحَامِيَاتُ muḥāmiyātu |
| accusative | مُحَامِيَاتٍ muḥāmiyātin |
الْمُحَامِيَاتِ al-muḥāmiyāti |
مُحَامِيَاتِ muḥāmiyāti |
| genitive | مُحَامِيَاتٍ muḥāmiyātin |
الْمُحَامِيَاتِ al-muḥāmiyāti |
مُحَامِيَاتِ muḥāmiyāti |