مرء
Arabic
Noun
مَرْء • (marʔ) m (definite state اَلْمَرْء (al-marʔ), dual مَرْآنِ (marʔāni))
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | مَرْء marʔ |
الْمَرْء al-marʔ |
مَرْء marʔ |
| nominative | مَرْءٌ marʔun |
الْمَرْءُ al-marʔu |
مَرْءُ marʔu |
| accusative | مَرْءًا marʔan |
الْمَرْءَ al-marʔa |
مَرْءَ marʔa |
| genitive | مَرْءٍ marʔin |
الْمَرْءِ al-marʔi |
مَرْءِ marʔi |
| dual | indefinite | definite | construct |
| informal | مَرْأَيْن marʔayn |
الْمَرْأَيْن al-marʔayn |
مَرْأَيْ marʔay |
| nominative | مَرْآنِ marʔāni |
الْمَرْآنِ al-marʔāni |
مَرْآ marʔā |
| accusative | مَرْأَيْنِ marʔayni |
الْمَرْأَيْنِ al-marʔayni |
مَرْأَيْ marʔay |
| genitive | مَرْأَيْنِ marʔayni |
الْمَرْأَيْنِ al-marʔayni |
مَرْأَيْ marʔay |