مستأجر

Arabic

Root
ء ج ر (ʔ j r)
14 terms

Etymology

Derived from the active participle of اِسْتَأْجَرَ (istaʔjara, to rent).

Pronunciation

  • IPA(key): /mus.taʔ.d͡ʒir/

Noun

مُسْتَأْجِر • (mustaʔjirm

  1. lodger, tenant

Declension

Declension of noun مُسْتَأْجِر (mustaʔjir)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal مُسْتَأْجِر
mustaʔjir
الْمُسْتَأْجِر
al-mustaʔjir
مُسْتَأْجِر
mustaʔjir
nominative مُسْتَأْجِرٌ
mustaʔjirun
الْمُسْتَأْجِرُ
al-mustaʔjiru
مُسْتَأْجِرُ
mustaʔjiru
accusative مُسْتَأْجِرًا
mustaʔjiran
الْمُسْتَأْجِرَ
al-mustaʔjira
مُسْتَأْجِرَ
mustaʔjira
genitive مُسْتَأْجِرٍ
mustaʔjirin
الْمُسْتَأْجِرِ
al-mustaʔjiri
مُسْتَأْجِرِ
mustaʔjiri

Descendants

  • Azerbaijani: müstəcir
  • Ottoman Turkish: مستأجر (müstecir)
  • Urdu: مُستاجر

References