مقید
Ottoman Turkish
Etymology 1
From Arabic مُقَيَّد (muqayyad).
Adjective
مقید • (mukayyed)
Descendants
- Turkish: mukayyet
Etymology 2
From Arabic مُقَيِّد (muqayyid).
Noun
مقید • (mukayyid)
- registrar, recorder, record keeper
Further reading
- Avery, Robert et al., editors (2013), “mukayyed”, in The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN
- Kélékian, Diran (1911) “مقید”, in Dictionnaire turc-français[1] (in French), Constantinople: Mihran, page 1213
Persian
Etymology
Borrowed from Arabic مُقَيَّد (muqayyad).
Pronunciation
- (Classical Persian) IPA(key): /mu.qaj.ˈjad/
- (Dari, formal) IPA(key): [mʊ.qäj.jǽd̪]
- (Iran, formal) IPA(key): [mo.ʁej.jǽd̪̥]
- (Tajik, formal) IPA(key): [mu.qäj.jǽd̪]
| Readings | |
|---|---|
| Classical reading? | muqayyad |
| Dari reading? | muqayyad |
| Iranian reading? | moġeyyad |
| Tajik reading? | muqayyad |
Adjective
مقید • (muqayyad / moġeyyad) (Tajik spelling муқайяд)
- bound, constrained, restricted, chained
- c. 1520, Selim I of the Ottoman Empire, edited by Benedek Péri, The Persian Dīvān of Yavuz Sulṭān Selīm, Budapest, Hungary: Research Centre for the Humanities, Eötvös Loránd Research Network, →ISBN, page 133:
- کافر عشق که در کاکل و زلفت دل بست
نه بجانست مقید نه بایمان محتاج- kāfar-i išq ki dar kākul u zulfat dil bast
na ba-jān ast muqayyad na ba-īmān muhtāj - The infidel of love who has bound his heart to your locks of hair
Is not bound to his life, nor in need of faith [in God].
- kāfar-i išq ki dar kākul u zulfat dil bast
Further reading
- Hayyim, Sulayman (1934) “مقید”, in New Persian–English dictionary, Teheran: Librairie-imprimerie Béroukhim