منطوق

Arabic

Root
ن ط ق (n ṭ q)
13 terms

Etymology

Derived from the passive participle of نَطَقَ (naṭaqa, to utter).

Pronunciation

  • IPA(key): /man.tˤuːq/
  • Rhymes: -uːq

Adjective

مَنْطُوق • (manṭūq) (feminine مَنْطُوقَة (manṭūqa), masculine plural مَنْطُوقُونَ (manṭūqūna), feminine plural مَنْطُوقَات (manṭūqāt))

  1. spoken, uttered

Declension

Declension of adjective مَنْطُوق (manṭūq)
singular masculine feminine
basic singular triptote singular triptote in ـَة (-a)
indefinite definite indefinite definite
informal مَنْطُوق
manṭūq
الْمَنْطُوق
al-manṭūq
مَنْطُوقَة
manṭūqa
الْمَنْطُوقَة
al-manṭūqa
nominative مَنْطُوقٌ
manṭūqun
الْمَنْطُوقُ
al-manṭūqu
مَنْطُوقَةٌ
manṭūqatun
الْمَنْطُوقَةُ
al-manṭūqatu
accusative مَنْطُوقًا
manṭūqan
الْمَنْطُوقَ
al-manṭūqa
مَنْطُوقَةً
manṭūqatan
الْمَنْطُوقَةَ
al-manṭūqata
genitive مَنْطُوقٍ
manṭūqin
الْمَنْطُوقِ
al-manṭūqi
مَنْطُوقَةٍ
manṭūqatin
الْمَنْطُوقَةِ
al-manṭūqati
dual masculine feminine
indefinite definite indefinite definite
informal مَنْطُوقَيْن
manṭūqayn
الْمَنْطُوقَيْن
al-manṭūqayn
مَنْطُوقَتَيْن
manṭūqatayn
الْمَنْطُوقَتَيْن
al-manṭūqatayn
nominative مَنْطُوقَانِ
manṭūqāni
الْمَنْطُوقَانِ
al-manṭūqāni
مَنْطُوقَتَانِ
manṭūqatāni
الْمَنْطُوقَتَانِ
al-manṭūqatāni
accusative مَنْطُوقَيْنِ
manṭūqayni
الْمَنْطُوقَيْنِ
al-manṭūqayni
مَنْطُوقَتَيْنِ
manṭūqatayni
الْمَنْطُوقَتَيْنِ
al-manṭūqatayni
genitive مَنْطُوقَيْنِ
manṭūqayni
الْمَنْطُوقَيْنِ
al-manṭūqayni
مَنْطُوقَتَيْنِ
manṭūqatayni
الْمَنْطُوقَتَيْنِ
al-manṭūqatayni
plural masculine feminine
sound masculine plural sound feminine plural
indefinite definite indefinite definite
informal مَنْطُوقِين
manṭūqīn
الْمَنْطُوقِين
al-manṭūqīn
مَنْطُوقَات
manṭūqāt
الْمَنْطُوقَات
al-manṭūqāt
nominative مَنْطُوقُونَ
manṭūqūna
الْمَنْطُوقُونَ
al-manṭūqūna
مَنْطُوقَاتٌ
manṭūqātun
الْمَنْطُوقَاتُ
al-manṭūqātu
accusative مَنْطُوقِينَ
manṭūqīna
الْمَنْطُوقِينَ
al-manṭūqīna
مَنْطُوقَاتٍ
manṭūqātin
الْمَنْطُوقَاتِ
al-manṭūqāti
genitive مَنْطُوقِينَ
manṭūqīna
الْمَنْطُوقِينَ
al-manṭūqīna
مَنْطُوقَاتٍ
manṭūqātin
الْمَنْطُوقَاتِ
al-manṭūqāti

Noun

مَنْطُوق • (manṭūqm

  1. text, wording

Declension

Declension of noun مَنْطُوق (manṭūq)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal مَنْطُوق
manṭūq
الْمَنْطُوق
al-manṭūq
مَنْطُوق
manṭūq
nominative مَنْطُوقٌ
manṭūqun
الْمَنْطُوقُ
al-manṭūqu
مَنْطُوقُ
manṭūqu
accusative مَنْطُوقًا
manṭūqan
الْمَنْطُوقَ
al-manṭūqa
مَنْطُوقَ
manṭūqa
genitive مَنْطُوقٍ
manṭūqin
الْمَنْطُوقِ
al-manṭūqi
مَنْطُوقِ
manṭūqi

Descendants

  • Azerbaijani: məntuq
  • Ottoman Turkish: منطوق (mantûk)