منفى
Arabic
| Root |
|---|
| ن ف ي (n f y) |
| 12 terms |
Etymology
Noun of place of the verb نَفَى (nafā, “to banish”).
Pronunciation
- IPA(key): /man.fan/
Noun
مَنْفًى • (manfan) m (construct state مَنْفَى (manfā), plural مَنَافٍ (manāfin), plural construct state مَنَافِي (manāfī))
Declension
| singular | singular in ـًى (-an) | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | مَنْفَى manfā |
الْمَنْفَى al-manfā |
مَنْفَى manfā |
| nominative | مَنْفًى manfan |
الْمَنْفَى al-manfā |
مَنْفَى manfā |
| accusative | مَنْفًى manfan |
الْمَنْفَى al-manfā |
مَنْفَى manfā |
| genitive | مَنْفًى manfan |
الْمَنْفَى al-manfā |
مَنْفَى manfā |
| dual | indefinite | definite | construct |
| informal | مَنْفَيَيْن manfayayn |
الْمَنْفَيَيْن al-manfayayn |
مَنْفَيَيْ manfayay |
| nominative | مَنْفَيَانِ manfayāni |
الْمَنْفَيَانِ al-manfayāni |
مَنْفَيَا manfayā |
| accusative | مَنْفَيَيْنِ manfayayni |
الْمَنْفَيَيْنِ al-manfayayni |
مَنْفَيَيْ manfayay |
| genitive | مَنْفَيَيْنِ manfayayni |
الْمَنْفَيَيْنِ al-manfayayni |
مَنْفَيَيْ manfayay |
| plural | broken plural diptote in ـٍ (-in) | ||
| indefinite | definite | construct | |
| informal | مَنَافِي manāfī |
الْمَنَافِي al-manāfī |
مَنَافِي manāfī |
| nominative | مَنَافٍ manāfin |
الْمَنَافِي al-manāfī |
مَنَافِي manāfī |
| accusative | مَنَافِيَ manāfiya |
الْمَنَافِيَ al-manāfiya |
مَنَافِيَ manāfiya |
| genitive | مَنَافٍ manāfin |
الْمَنَافِي al-manāfī |
مَنَافِي manāfī |