مهان

Arabic

Root
ه و ن (h w n)
18 terms

Etymology

Derived from the passive participle of أَهَانَ (ʔahāna, “to insult”).

Pronunciation

IPA^(key): /mu.haːn/
Rhymes: -aːn

Adjective

مُهَان • (muhān)

belittled, degraded, contemptible, insulted, offended

Declension

Declension of adjective **مُهَان** (muhān)
singular	masculine		feminine
	basic singular triptote		singular triptote in ـَة (-a)
	indefinite	definite	indefinite	definite
informal	مُهَان muhān	الْمُهَان al-muhān	مُهَانَة muhāna	الْمُهَانَة al-muhāna
nominative	مُهَانٌ muhānun	الْمُهَانُ al-muhānu	مُهَانَةٌ muhānatun	الْمُهَانَةُ al-muhānatu
accusative	مُهَانًا muhānan	الْمُهَانَ al-muhāna	مُهَانَةً muhānatan	الْمُهَانَةَ al-muhānata
genitive	مُهَانٍ muhānin	الْمُهَانِ al-muhāni	مُهَانَةٍ muhānatin	الْمُهَانَةِ al-muhānati
dual	masculine		feminine
dual	indefinite	definite	indefinite	definite
informal	مُهَانَيْن muhānayn	الْمُهَانَيْن al-muhānayn	مُهَانَتَيْن muhānatayn	الْمُهَانَتَيْن al-muhānatayn
nominative	مُهَانَانِ muhānāni	الْمُهَانَانِ al-muhānāni	مُهَانَتَانِ muhānatāni	الْمُهَانَتَانِ al-muhānatāni
accusative	مُهَانَيْنِ muhānayni	الْمُهَانَيْنِ al-muhānayni	مُهَانَتَيْنِ muhānatayni	الْمُهَانَتَيْنِ al-muhānatayni
genitive	مُهَانَيْنِ muhānayni	الْمُهَانَيْنِ al-muhānayni	مُهَانَتَيْنِ muhānatayni	الْمُهَانَتَيْنِ al-muhānatayni
plural	masculine		feminine
	plural unknown		sound feminine plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
informal	?	?	مُهَانَات muhānāt	الْمُهَانَات al-muhānāt
nominative	?	?	مُهَانَاتٌ muhānātun	الْمُهَانَاتُ al-muhānātu
accusative	?	?	مُهَانَاتٍ muhānātin	الْمُهَانَاتِ al-muhānāti
genitive	?	?	مُهَانَاتٍ muhānātin	الْمُهَانَاتِ al-muhānāti