میمون

See also: ميمون

Ottoman Turkish

Etymology

Borrowed from Arabic مَيْمُون (maymūn, baboon, mandrill).

Noun

میمون • (meymûn or maymun) (definite accusative میمونی (meymûnu, maymunu), plural میمونلر (meymûnlar, maymunlar))

  1. monkey, ape, primate, any mammal in the order Primates except hominids
    Synonyms: شادی (şadi), قرد (kird)
  2. (figuratively) buffoon, clown, fool, one who acts in a silly or ridiculous fashion

Adjective

میمون • (meymûn or maymun)

  1. lucky, fortunate, auspicious, favourable, propitious, of good omen, indicating future success
    Synonyms: اوغورلو (uğurlu), بختلی (bahtlı), قوتلو (kutlu)

Derived terms

  • بزكلو میمون (bezekli maymun, ridiculous appearance)
  • ترس میمون (ters maymun, variety of Damascus steel)
  • حبش میمونی (habeş maymunu, baboon)
  • میمون اشتهالو (maymun iştahlı, capriciously fanciful, temperamental)
  • میمون اویونی (maymun oyunu, hoax, con)
  • میمون بالغی (maymun balığı, angel shark)
  • میمون كبی (maymun gibi, ridiculous)
  • میمون یوزلو (maymun yüzlü, grimacing)
  • میمونجق (maymuncuk, picklock)
  • میمونجی (maymuncu, monkey man)
  • میمونلق (maymunluk, quality or nature of a monkey)
  • هند میمونی (hind maymunu, sapajou)

Descendants

Further reading

Persian

Etymology

    Borrowed from Arabic مَيْمُون (maymūn), from يَمَنَ (yamana).

    Pronunciation

     

    Readings
    Classical reading? maymūn
    Dari reading? maymūn
    Iranian reading? meymun
    Tajik reading? maymun

    Noun

    Dari شادی
    Iranian Persian میمون
    Tajik маймун

    میمون • (meymun)

    1. monkey, ape
      Synonyms: شادی (šâdi), کپی (kapi), بوزینه (buzine)

    Descendants