مینا
See also: مينا
Persian
Etymology
Borrowed from Arabic مِينَا (mīnā). Doublet of مینو (minu).
Pronunciation
- (Classical Persian) IPA(key): /miː.ˈnaː/
- (Dari, formal) IPA(key): [miː.nɑ́ː]
- (Iran, formal) IPA(key): [miː.nɒ́ː]
- (Tajik, formal) IPA(key): [mi.nɔ́]
| Readings | |
|---|---|
| Classical reading? | mīnā |
| Dari reading? | mīnā |
| Iranian reading? | minâ |
| Tajik reading? | mino |
Noun
| Dari | مینا |
|---|---|
| Iranian Persian | |
| Tajik | мино |
مینا • (minâ)
Proper noun
| Dari | مینا |
|---|---|
| Iranian Persian | |
| Tajik | Мино |
مینا • (minâ)
- a female given name, Mina
Descendants
- → Armenian: Մինա (Mina)
- → Northern Kurdish: Mîna
References
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680) “مینا”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum[1], Vienna, columns 5079–5080
- Vullers, Johann August (1856–1864) “مینا”, in Lexicon Persico-Latinum etymologicum cum linguis maxime cognatis Sanscrita et Zendica et Pehlevica comparatum, e lexicis persice scriptis Borhâni Qâtiu, Haft Qulzum et Bahâri agam et persico-turcico Farhangi-Shuûrî confectum, adhibitis etiam Castelli, Meninski, Richardson et aliorum operibus et auctoritate scriptorum Persicorum adauctum[2] (in Latin), volume II, Gießen: J. Ricker, pages 1258b–1259a