نكف

Arabic

Etymology 1.1

Root
ن ك ف (n k f)
1 term

Verb

نَكَفَ • (nakafa) I (non-past يَنْكُفُ (yankufu), verbal noun نَكْف (nakf))

  1. to wipe away
    نَكَفَ دَمْعًاnakafa damʕanHe wiped away a tear.
  2. to desist, to scorn
Conjugation
Conjugation of نَكَفَ (I, sound, a ~ u, full passive, verbal noun نَكْف)
verbal noun
الْمَصْدَر
نَكْف
nakf
active participle
اِسْم الْفَاعِل
نَاكِف
nākif
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مَنْكُوف
mankūf
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m نَكَفْتُ
nakaftu
نَكَفْتَ
nakafta
نَكَفَ
nakafa
نَكَفْتُمَا
nakaftumā
نَكَفَا
nakafā
نَكَفْنَا
nakafnā
نَكَفْتُمْ
nakaftum
نَكَفُوا
nakafū
f نَكَفْتِ
nakafti
نَكَفَتْ
nakafat
نَكَفَتَا
nakafatā
نَكَفْتُنَّ
nakaftunna
نَكَفْنَ
nakafna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَنْكُفُ
ʔankufu
تَنْكُفُ
tankufu
يَنْكُفُ
yankufu
تَنْكُفَانِ
tankufāni
يَنْكُفَانِ
yankufāni
نَنْكُفُ
nankufu
تَنْكُفُونَ
tankufūna
يَنْكُفُونَ
yankufūna
f تَنْكُفِينَ
tankufīna
تَنْكُفُ
tankufu
تَنْكُفَانِ
tankufāni
تَنْكُفْنَ
tankufna
يَنْكُفْنَ
yankufna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَنْكُفَ
ʔankufa
تَنْكُفَ
tankufa
يَنْكُفَ
yankufa
تَنْكُفَا
tankufā
يَنْكُفَا
yankufā
نَنْكُفَ
nankufa
تَنْكُفُوا
tankufū
يَنْكُفُوا
yankufū
f تَنْكُفِي
tankufī
تَنْكُفَ
tankufa
تَنْكُفَا
tankufā
تَنْكُفْنَ
tankufna
يَنْكُفْنَ
yankufna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَنْكُفْ
ʔankuf
تَنْكُفْ
tankuf
يَنْكُفْ
yankuf
تَنْكُفَا
tankufā
يَنْكُفَا
yankufā
نَنْكُفْ
nankuf
تَنْكُفُوا
tankufū
يَنْكُفُوا
yankufū
f تَنْكُفِي
tankufī
تَنْكُفْ
tankuf
تَنْكُفَا
tankufā
تَنْكُفْنَ
tankufna
يَنْكُفْنَ
yankufna
imperative
الْأَمْر
m اُنْكُفْ
unkuf
اُنْكُفَا
unkufā
اُنْكُفُوا
unkufū
f اُنْكُفِي
unkufī
اُنْكُفْنَ
unkufna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m نُكِفْتُ
nukiftu
نُكِفْتَ
nukifta
نُكِفَ
nukifa
نُكِفْتُمَا
nukiftumā
نُكِفَا
nukifā
نُكِفْنَا
nukifnā
نُكِفْتُمْ
nukiftum
نُكِفُوا
nukifū
f نُكِفْتِ
nukifti
نُكِفَتْ
nukifat
نُكِفَتَا
nukifatā
نُكِفْتُنَّ
nukiftunna
نُكِفْنَ
nukifna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُنْكَفُ
ʔunkafu
تُنْكَفُ
tunkafu
يُنْكَفُ
yunkafu
تُنْكَفَانِ
tunkafāni
يُنْكَفَانِ
yunkafāni
نُنْكَفُ
nunkafu
تُنْكَفُونَ
tunkafūna
يُنْكَفُونَ
yunkafūna
f تُنْكَفِينَ
tunkafīna
تُنْكَفُ
tunkafu
تُنْكَفَانِ
tunkafāni
تُنْكَفْنَ
tunkafna
يُنْكَفْنَ
yunkafna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُنْكَفَ
ʔunkafa
تُنْكَفَ
tunkafa
يُنْكَفَ
yunkafa
تُنْكَفَا
tunkafā
يُنْكَفَا
yunkafā
نُنْكَفَ
nunkafa
تُنْكَفُوا
tunkafū
يُنْكَفُوا
yunkafū
f تُنْكَفِي
tunkafī
تُنْكَفَ
tunkafa
تُنْكَفَا
tunkafā
تُنْكَفْنَ
tunkafna
يُنْكَفْنَ
yunkafna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُنْكَفْ
ʔunkaf
تُنْكَفْ
tunkaf
يُنْكَفْ
yunkaf
تُنْكَفَا
tunkafā
يُنْكَفَا
yunkafā
نُنْكَفْ
nunkaf
تُنْكَفُوا
tunkafū
يُنْكَفُوا
yunkafū
f تُنْكَفِي
tunkafī
تُنْكَفْ
tunkaf
تُنْكَفَا
tunkafā
تُنْكَفْنَ
tunkafna
يُنْكَفْنَ
yunkafna

Etymology 1.2

Verb

نَكِفَ • (nakifa) I (non-past يَنْكَفُ (yankafu), verbal noun نَكَف (nakaf))

  1. to reject to do, to abstain from [+ مِنْ (object)]
Conjugation
Conjugation of نَكِفَ (I, sound, i ~ a, impersonal passive (?), verbal noun نَكَف)
verbal noun
الْمَصْدَر
نَكَف
nakaf
active participle
اِسْم الْفَاعِل
نَاكِف
nākif
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مَنْكُوف
mankūf
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m نَكِفْتُ
nakiftu
نَكِفْتَ
nakifta
نَكِفَ
nakifa
نَكِفْتُمَا
nakiftumā
نَكِفَا
nakifā
نَكِفْنَا
nakifnā
نَكِفْتُمْ
nakiftum
نَكِفُوا
nakifū
f نَكِفْتِ
nakifti
نَكِفَتْ
nakifat
نَكِفَتَا
nakifatā
نَكِفْتُنَّ
nakiftunna
نَكِفْنَ
nakifna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَنْكَفُ
ʔankafu
تَنْكَفُ
tankafu
يَنْكَفُ
yankafu
تَنْكَفَانِ
tankafāni
يَنْكَفَانِ
yankafāni
نَنْكَفُ
nankafu
تَنْكَفُونَ
tankafūna
يَنْكَفُونَ
yankafūna
f تَنْكَفِينَ
tankafīna
تَنْكَفُ
tankafu
تَنْكَفَانِ
tankafāni
تَنْكَفْنَ
tankafna
يَنْكَفْنَ
yankafna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَنْكَفَ
ʔankafa
تَنْكَفَ
tankafa
يَنْكَفَ
yankafa
تَنْكَفَا
tankafā
يَنْكَفَا
yankafā
نَنْكَفَ
nankafa
تَنْكَفُوا
tankafū
يَنْكَفُوا
yankafū
f تَنْكَفِي
tankafī
تَنْكَفَ
tankafa
تَنْكَفَا
tankafā
تَنْكَفْنَ
tankafna
يَنْكَفْنَ
yankafna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَنْكَفْ
ʔankaf
تَنْكَفْ
tankaf
يَنْكَفْ
yankaf
تَنْكَفَا
tankafā
يَنْكَفَا
yankafā
نَنْكَفْ
nankaf
تَنْكَفُوا
tankafū
يَنْكَفُوا
yankafū
f تَنْكَفِي
tankafī
تَنْكَفْ
tankaf
تَنْكَفَا
tankafā
تَنْكَفْنَ
tankafna
يَنْكَفْنَ
yankafna
imperative
الْأَمْر
m اِنْكَفْ
inkaf
اِنْكَفَا
inkafā
اِنْكَفُوا
inkafū
f اِنْكَفِي
inkafī
اِنْكَفْنَ
inkafna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m نُكِفَ
nukifa
f
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m يُنْكَفُ
yunkafu
f
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m يُنْكَفَ
yunkafa
f
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m يُنْكَفْ
yunkaf
f

Etymology 2

Verb

نكف (form I)

  1. نَكُفُّ (nakuffu) /na.kuf.fu/: first-person plural non-past active indicative of كَفَّ (kaffa)
  2. نُكَفُّ (nukaffu) /nu.kaf.fu/: first-person plural non-past passive indicative of كَفَّ (kaffa)
  3. نَكُفَّ (nakuffa) /na.kuf.fa/: first-person plural non-past active subjunctive/jussive of كَفَّ (kaffa)
  4. نُكَفَّ (nukaffa) /nu.kaf.fa/: first-person plural non-past passive subjunctive/jussive of كَفَّ (kaffa)
  5. نَكُفِّ (nakuffi) /na.kuf.fi/: first-person plural non-past active jussive of كَفَّ (kaffa)
  6. نُكَفِّ (nukaffi) /nu.kaf.fi/: first-person plural non-past passive jussive of كَفَّ (kaffa)

Etymology 3

Verb

نكف (form I)

  1. نَكْفِ (nakfi) /nak.fi/: first-person plural non-past active jussive of كَفَى (kafā)
  2. نُكْفَ (nukfa) /nuk.fa/: first-person plural non-past passive jussive of كَفَى (kafā)