وقاية
Arabic
Noun
وِقَايَة • (wiqāya) f
- verbal noun of وَقَى (waqā) (form I)
- protection, guard, preservation, care, solicitude
Declension
| singular | singular triptote in ـَة (-a) | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | وِقَايَة wiqāya |
الْوِقَايَة al-wiqāya |
وِقَايَة wiqāyat |
| nominative | وِقَايَةٌ wiqāyatun |
الْوِقَايَةُ al-wiqāyatu |
وِقَايَةُ wiqāyatu |
| accusative | وِقَايَةً wiqāyatan |
الْوِقَايَةَ al-wiqāyata |
وِقَايَةَ wiqāyata |
| genitive | وِقَايَةٍ wiqāyatin |
الْوِقَايَةِ al-wiqāyati |
وِقَايَةِ wiqāyati |
Derived terms
- وِقَائِيّ (wiqāʔiyy)
Descendants
- → Ottoman Turkish: وقایه
- Turkish: vikaye
References
- Steingass, Francis Joseph (1884) “وقاية”, in The Student's Arabic–English Dictionary[1], London: W.H. Allen