یامان

Ottoman Turkish

Alternative forms

Etymology

Inherited from Old Anatolian Turkish یمان (yaman), from Proto-Turkic *yaman (bad, wicked).

Adjective

یامان • (yaman)

  1. bad, evil, wicked, malicious, malevolent, intending to do harm, characterized by spite and malice
    Synonym: كوتی (kötü)

Derived terms

  • آدی یامان (adı yaman, Adıyaman, a province in Turkey)
  • یامانلانمق (yamanlanmak, to become bad or wicked)
  • یامانلق (yamanlık, badness, wickedness)

Descendants

  • Turkish: yaman
  • Armenian: յաման / եաման (yaman)
  • Ubykh: еман (eman)

Further reading