दुर्योधन

Hindi

Etymology

Borrowed from Sanskrit दुर्योधन (duryodhana).

Pronunciation

  • (Delhi) IPA(key): /d̪ʊɾ.joː.d̪ʱən/, [d̪ʊɾ.joː.d̪ʱɐ̃n]

Noun

दुर्योधन • (duryodhanm (Urdu spelling دُرِیودَھن)

  1. (Hinduism) Duryodhana

Declension

Declension of दुर्योधन (masc cons-stem)
singular plural
direct दुर्योधन
duryodhan
दुर्योधन
duryodhan
oblique दुर्योधन
duryodhan
दुर्योधनों
duryodhanõ
vocative दुर्योधन
duryodhan
दुर्योधनो
duryodhano

References

Sanskrit

Alternative scripts

Etymology

From दुर्- (dur-, badly, with difficulty) +‎ योधन (yodhana, the act of fighting, battle), literally difficult to fight with.

Pronunciation

Proper noun

दुर्योधन • (duryodhana) stemm

  1. (Hinduism) Duryodhana (son of Dhritarashtra and Gandhari, eldest of the Kauravas in the Mahabharata)

Declension

Masculine a-stem declension of दुर्योधन
singular dual plural
nominative दुर्योधनः (duryodhanaḥ) दुर्योधनौ (duryodhanau)
दुर्योधना¹ (duryodhanā¹)
दुर्योधनाः (duryodhanāḥ)
दुर्योधनासः¹ (duryodhanāsaḥ¹)
accusative दुर्योधनम् (duryodhanam) दुर्योधनौ (duryodhanau)
दुर्योधना¹ (duryodhanā¹)
दुर्योधनान् (duryodhanān)
instrumental दुर्योधनेन (duryodhanena) दुर्योधनाभ्याम् (duryodhanābhyām) दुर्योधनैः (duryodhanaiḥ)
दुर्योधनेभिः¹ (duryodhanebhiḥ¹)
dative दुर्योधनाय (duryodhanāya) दुर्योधनाभ्याम् (duryodhanābhyām) दुर्योधनेभ्यः (duryodhanebhyaḥ)
ablative दुर्योधनात् (duryodhanāt) दुर्योधनाभ्याम् (duryodhanābhyām) दुर्योधनेभ्यः (duryodhanebhyaḥ)
genitive दुर्योधनस्य (duryodhanasya) दुर्योधनयोः (duryodhanayoḥ) दुर्योधनानाम् (duryodhanānām)
locative दुर्योधने (duryodhane) दुर्योधनयोः (duryodhanayoḥ) दुर्योधनेषु (duryodhaneṣu)
vocative दुर्योधन (duryodhana) दुर्योधनौ (duryodhanau)
दुर्योधना¹ (duryodhanā¹)
दुर्योधनाः (duryodhanāḥ)
दुर्योधनासः¹ (duryodhanāsaḥ¹)
  • ¹Vedic

Descendants

  • Prakrit: 𑀤𑀼𑀚𑁆𑀚𑁄𑀳𑀡 (dujjohaṇa)

References