মিঞা

Bengali

Alternative forms

  • মিয়া (miẏa), মিয়াঁ (miẏã), মিঁয়া (mĩẏa), মিঞাঁ (mĩã)
  • মিয়ান (miẏan)archaic, Vanga

Etymology

Borrowed from Urdu مِیَاں (miyā̃), from Classical Persian میان (miyān, middle, centre), with semantic shift in South Asia to a male honorific (compare জাহাঁপনা (jahãpona)). Doublet of মধ্য (moddho), মাঝ (majh), and ময়দান (moẏdan). Cognate with Hindi मियॉं (miyā̃)

Pronunciation

  • (Rarh) IPA(key): /mi̯ã/, [ˈmi̯ãˑ]
  • (Dhaka) IPA(key): /mi̯a/, [ˈmi̯aˑ]
    Audio:(file)
  • (Vanga) IPA(key): /mi̯a/, [ˈmi̯aˑ], /mi̯an/, [ˈmi̯an]
  • (Varendra) IPA(key): /mi̯ã/, [ˈmi̯ãˑ]

Noun

মিঞা • (mĩa)

  1. (Islam) man, gentleman; sir
    Coordinate terms: বিবি (bibi), বেগম (begom)
    মিঞা, তোমার হাল কি?
    ō mĩa, tōmar hal ki?
    Hey man, how are you?
    (literally, “Hey man, what is your condition?”)
  2. (archaic) squire

Derived terms

  • মিঞা বাড়ী (mĩa baṛi)
  • মিঞা সাহেব (mĩa śaheb)
  • মিঞাজাদা (mĩajada)
  • মিঞাজাদী (mĩajadi)
  • মিঞাজী (mĩaji)

Proper noun

মিঞা • (mĩa)

  1. a male surname, Mia, Miah, or Miya, from Persian
  2. a Miya person or person of Miya ancestry

Descendants

  • English: Miah, Miya

References