ஆளுமை
Tamil
Etymology
From ஆள் (āḷ, “person”) + -மை (-mai).
Pronunciation
- IPA(key): /aːɭumai/
Noun
ஆளுமை • (āḷumai)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | āḷumai |
ஆளுமைகள் āḷumaikaḷ |
| vocative | ஆளுமையே āḷumaiyē |
ஆளுமைகளே āḷumaikaḷē |
| accusative | ஆளுமையை āḷumaiyai |
ஆளுமைகளை āḷumaikaḷai |
| dative | ஆளுமைக்கு āḷumaikku |
ஆளுமைகளுக்கு āḷumaikaḷukku |
| benefactive | ஆளுமைக்காக āḷumaikkāka |
ஆளுமைகளுக்காக āḷumaikaḷukkāka |
| genitive 1 | ஆளுமையுடைய āḷumaiyuṭaiya |
ஆளுமைகளுடைய āḷumaikaḷuṭaiya |
| genitive 2 | ஆளுமையின் āḷumaiyiṉ |
ஆளுமைகளின் āḷumaikaḷiṉ |
| locative 1 | ஆளுமையில் āḷumaiyil |
ஆளுமைகளில் āḷumaikaḷil |
| locative 2 | ஆளுமையிடம் āḷumaiyiṭam |
ஆளுமைகளிடம் āḷumaikaḷiṭam |
| sociative 1 | ஆளுமையோடு āḷumaiyōṭu |
ஆளுமைகளோடு āḷumaikaḷōṭu |
| sociative 2 | ஆளுமையுடன் āḷumaiyuṭaṉ |
ஆளுமைகளுடன் āḷumaikaḷuṭaṉ |
| instrumental | ஆளுமையால் āḷumaiyāl |
ஆளுமைகளால் āḷumaikaḷāl |
| ablative | ஆளுமையிலிருந்து āḷumaiyiliruntu |
ஆளுமைகளிலிருந்து āḷumaikaḷiliruntu |