இரப்பு

See also: இறப்பு

Tamil

Etymology

From இர (ira, “to beg, implore, plead”).

Pronunciation

  • IPA(key): /ɪɾɐpːʊ/, [ɪɾɐpːɯ]

Noun

இரப்பு • (irappu)

  1. begging, mendicity
    Synonyms: யாசகம் (yācakam), பிச்சை (piccai)

Declension

u-stem declension of இரப்பு (irappu) (singular only)
singular plural
nominative
irappu 		-
vocative இரப்பே
irappē 		-
accusative இரப்பை
irappai 		-
dative இரப்புக்கு
irappukku 		-
benefactive இரப்புக்காக
irappukkāka 		-
genitive 1 இரப்புடைய
irappuṭaiya 		-
genitive 2 இரப்பின்
irappiṉ 		-
locative 1 இரப்பில்
irappil 		-
locative 2 இரப்பிடம்
irappiṭam 		-
sociative 1 இரப்போடு
irappōṭu 		-
sociative 2 இரப்புடன்
irappuṭaṉ 		-
instrumental இரப்பால்
irappāl 		-
ablative இரப்பிலிருந்து
irappiliruntu 		-
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.