இறைவி
Tamil
Etymology
From இறை (iṟai, “divine, godly”), feminine form of இறைவன் (iṟaivaṉ, “God”).
Pronunciation
- IPA(key): /iraiʋi/
Noun
இறைவி • (iṟaivi)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | iṟaivi |
- |
| vocative | இறைவியே iṟaiviyē |
- |
| accusative | இறைவியை iṟaiviyai |
- |
| dative | இறைவிக்கு iṟaivikku |
- |
| benefactive | இறைவிக்காக iṟaivikkāka |
- |
| genitive 1 | இறைவியுடைய iṟaiviyuṭaiya |
- |
| genitive 2 | இறைவியின் iṟaiviyiṉ |
- |
| locative 1 | இறைவியில் iṟaiviyil |
- |
| locative 2 | இறைவியிடம் iṟaiviyiṭam |
- |
| sociative 1 | இறைவியோடு iṟaiviyōṭu |
- |
| sociative 2 | இறைவியுடன் iṟaiviyuṭaṉ |
- |
| instrumental | இறைவியால் iṟaiviyāl |
- |
| ablative | இறைவியிலிருந்து iṟaiviyiliruntu |
- |
References
- University of Madras (1924–1936) “இறைவி”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press