உயர்நிலை

Tamil

Etymology

உயர் (uyar) +‎ நிலை (nilai).

Pronunciation

IPA^(key): /ʊjɐɾn̪ɪlɐɪ̯/

Noun

உயர்நிலை • (uyarnilai)

high position
godhead, divine nature
Synonym: தெய்வத்தன்மை (teyvattaṉmai)

Declension

ai-stem declension of உயர்நிலை (uyarnilai)
	singular	plural
nominative	uyarnilai	உயர்நிலைகள் uyarnilaikaḷ
vocative	உயர்நிலையே uyarnilaiyē	உயர்நிலைகளே uyarnilaikaḷē
accusative	உயர்நிலையை uyarnilaiyai	உயர்நிலைகளை uyarnilaikaḷai
dative	உயர்நிலைக்கு uyarnilaikku	உயர்நிலைகளுக்கு uyarnilaikaḷukku
benefactive	உயர்நிலைக்காக uyarnilaikkāka	உயர்நிலைகளுக்காக uyarnilaikaḷukkāka
genitive 1	உயர்நிலையுடைய uyarnilaiyuṭaiya	உயர்நிலைகளுடைய uyarnilaikaḷuṭaiya
genitive 2	உயர்நிலையின் uyarnilaiyiṉ	உயர்நிலைகளின் uyarnilaikaḷiṉ
locative 1	உயர்நிலையில் uyarnilaiyil	உயர்நிலைகளில் uyarnilaikaḷil
locative 2	உயர்நிலையிடம் uyarnilaiyiṭam	உயர்நிலைகளிடம் uyarnilaikaḷiṭam
sociative 1	உயர்நிலையோடு uyarnilaiyōṭu	உயர்நிலைகளோடு uyarnilaikaḷōṭu
sociative 2	உயர்நிலையுடன் uyarnilaiyuṭaṉ	உயர்நிலைகளுடன் uyarnilaikaḷuṭaṉ
instrumental	உயர்நிலையால் uyarnilaiyāl	உயர்நிலைகளால் uyarnilaikaḷāl
ablative	உயர்நிலையிலிருந்து uyarnilaiyiliruntu	உயர்நிலைகளிலிருந்து uyarnilaikaḷiliruntu