கண்ணா

See also: கண்ணாடி and கண்ணன்

Tamil

Pronunciation

  • IPA(key): /kaɳːaː/

Etymology 1

From கண் (kaṇ) +‎ ஆ (ā, “to be”).

Noun

கண்ணா • (kaṇṇā) (endearing)

  1. a term of endearment, specifically used on those younger than oneself; literally, “one who's precious (as the one's own eye)”
Declension
ā-stem declension of கண்ணா (kaṇṇā) (singular only)
singular plural
nominative
kaṇṇā 		-
vocative கண்ணாவே
kaṇṇāvē 		-
accusative கண்ணாவை
kaṇṇāvai 		-
dative கண்ணாக்கு
kaṇṇākku 		-
benefactive கண்ணாக்காக
kaṇṇākkāka 		-
genitive 1 கண்ணாவுடைய
kaṇṇāvuṭaiya 		-
genitive 2 கண்ணாவின்
kaṇṇāviṉ 		-
locative 1 கண்ணாவில்
kaṇṇāvil 		-
locative 2 கண்ணாவிடம்
kaṇṇāviṭam 		-
sociative 1 கண்ணாவோடு
kaṇṇāvōṭu 		-
sociative 2 கண்ணாவுடன்
kaṇṇāvuṭaṉ 		-
instrumental கண்ணாவால்
kaṇṇāvāl 		-
ablative கண்ணாவிலிருந்து
kaṇṇāviliruntu 		-

Verb

கண்ணா • (kaṇṇā) (intransitive)

  1. to be intently bent upon, mindful; be keen on
    எது எப்படி நடந்தாலும் அவன் தன் காரியத்தில் மட்டும் கண்ணாக இருப்பான்.
    etu eppaṭi naṭantālum avaṉ taṉ kāriyattil maṭṭum kaṇṇāka iruppāṉ.
    No matter however anything happens, he’d be watchful when it comes to his business.
  2. to be as precious as one's eye
Conjugation
Conjugation of கண்ணா (kaṇṇā)

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

கண்ணா • (kaṇṇā)

  1. vocative of கண்ணன் (kaṇṇaṉ, “Krishna, Vishnu”).

Etymology 3

Borrowed from Sanskrit कणा (kaṇā).

Noun

கண்ணா • (kaṇṇā)

  1. (obsolete) long pepper
    Synonym: திப்பிலி (tippili)

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.