கற்றல்
Tamil
Etymology
Verbal noun formed from கல் (kal) + -அல் (-al)
Pronunciation
- IPA(key): /karːal/, [katral]
Noun
கற்றல் • (kaṟṟal)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | kaṟṟal |
கற்றல்கள் kaṟṟalkaḷ |
| vocative | கற்றலே kaṟṟalē |
கற்றல்களே kaṟṟalkaḷē |
| accusative | கற்றலை kaṟṟalai |
கற்றல்களை kaṟṟalkaḷai |
| dative | கற்றலுக்கு kaṟṟalukku |
கற்றல்களுக்கு kaṟṟalkaḷukku |
| benefactive | கற்றலுக்காக kaṟṟalukkāka |
கற்றல்களுக்காக kaṟṟalkaḷukkāka |
| genitive 1 | கற்றலுடைய kaṟṟaluṭaiya |
கற்றல்களுடைய kaṟṟalkaḷuṭaiya |
| genitive 2 | கற்றலின் kaṟṟaliṉ |
கற்றல்களின் kaṟṟalkaḷiṉ |
| locative 1 | கற்றலில் kaṟṟalil |
கற்றல்களில் kaṟṟalkaḷil |
| locative 2 | கற்றலிடம் kaṟṟaliṭam |
கற்றல்களிடம் kaṟṟalkaḷiṭam |
| sociative 1 | கற்றலோடு kaṟṟalōṭu |
கற்றல்களோடு kaṟṟalkaḷōṭu |
| sociative 2 | கற்றலுடன் kaṟṟaluṭaṉ |
கற்றல்களுடன் kaṟṟalkaḷuṭaṉ |
| instrumental | கற்றலால் kaṟṟalāl |
கற்றல்களால் kaṟṟalkaḷāl |
| ablative | கற்றலிலிருந்து kaṟṟaliliruntu |
கற்றல்களிலிருந்து kaṟṟalkaḷiliruntu |