పండితుడు

See also: పండితుఁడు

Telugu

Alternative forms

Etymology

From Sanskrit पण्डित (paṇḍita) +‎ -డు (-ḍu).

Noun

పండితుడు • (paṇḍituḍu) m (plural పండితులు)

  1. a learned man, scholar, proficient, pandit

Declension

Declension of పండితుడు
singular plural
nominative పండితుడు (paṇḍituḍu) పండితులు (paṇḍitulu)
accusative పండితుని (paṇḍituni) పండితుల (paṇḍitula)
instrumental పండితునితో (paṇḍitunitō) పండితులతో (paṇḍitulatō)
dative పండితునికొరకు (paṇḍitunikoraku) పండితులకొరకు (paṇḍitulakoraku)
ablative పండితునివలన (paṇḍitunivalana) పండితులవలన (paṇḍitulavalana)
genitive పండితునియొక్క (paṇḍituniyokka) పండితులయొక్క (paṇḍitulayokka)
locative పండితునియందు (paṇḍituniyandu) పండితులయందు (paṇḍitulayandu)
vocative ఓయి పండితుడా (ōyi paṇḍituḍā) ఓయి పండితులారా (ōyi paṇḍitulārā)

Antonyms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.