พนัง

Thai

Etymology

Borrowed from Old Khmer vnāṅ (“encircling wall; fence; etc”),[1] an extended form of vaṅ (“circle; enclosed space; fortified place; palace; etc”), whence Thai วง (wong, “circle; to encircle; etc”), วัง (wang, “palace”), and เวียง (wiiang, “fortified town”). Possibly doublet of ผนัง (pà-nǎng, “wall”).

Pronunciation

Orthographicพนัง
b n ạ ŋ
Phonemic
พะ-นัง
b a – n ạ ŋ
RomanizationPaiboonpá-nang
Royal Institutepha-nang
(standard) IPA(key)/pʰa˦˥.naŋ˧/(R)

Noun

พนัง • (pá-nang)

  1. flood barrier[1][2]
  2. (obsolete) anything used for barring, blocking, separating, or dividing[2]

Derived terms

  • ปากพนัง
  • พนังแผง

References

  1. ↑ 1.0 1.1 ราชบัณฑิตยสภา (2020) พจนานุกรมโบราณศัพท์ ฉบับราชบัณฑิตยสภา (in Thai), กรุงเทพฯ: สำนักงานราชบัณฑิตยสภา, →ISBN, page 211: “พนัง (ข.โบราณ วฺนาง = กำแพง, การกั้นรั้ว) น. เครื่องกั้นตามลำน้ำไม่ให้ตลิ่งพังหรือกันน้ำล้นตลิ่ง”
  2. ↑ 2.0 2.1 ราชบัณฑิตยสถาน (3 December 2011) “พนัง”, in คลังความรู้‎[1] (in Thai)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.