พายุฟ้าคะนอง

Thai

Etymology

From พายุ (paa-yú, “storm”) +‎ ฟ้า (fáa, “air”) +‎ คะนอง (ká-nɔɔng, “wild”).

Pronunciation

Orthographicพายุฟ้าคะนอง
b ā y u v ˆ ā g a n ɒ ŋ
Phonemic
พา-ยุ-ฟ้า-คะ-นอง
b ā – y u – v ˆ ā – g a – n ɒ ŋ
RomanizationPaiboonpaa-yú-fáa-ká-nɔɔng
Royal Institutepha-yu-fa-kha-nong
(standard) IPA(key)/pʰaː˧.ju˦˥.faː˦˥.kʰa˦˥.nɔːŋ˧/(R)

Noun

พายุฟ้าคะนอง • (paa-yú-fáa-ká-nɔɔng)

  1. thunderstorm.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.