ส่อ

Compare Lao ສໍ່ (sǭ).

This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.

ส่อ • (sɔ̀ɔ) (abstract noun การส่อ)

1. (transitive, often used of something bad) to show, indicate, or denote, especially indirectly or impliedly
2. (transitive, archaic) to accuse; to denounce

   Synonyms: กล่าวหา (glàao-hǎa), โจท (jòot), ฟ้อง (fɔ́ɔng), ฟ้องร้อง (fɔ́ɔng-rɔ́ɔng), ร้อง (rɔ́ɔng), ร้องเรียน (rɔ́ɔng-riian)

   • 1739, “พระไอยการทาษ”, in ประมวลกฎหมายรัชกาลที่ ๑ จุลศักราช ๑๑๖๖ พิมพ์ตามฉะบับหลวงตรา ๓ ดวง, volume 2, พระนคร: มหาวิทยาลัยวิชาธรรมศาสตร์และการเมือง, published 1939, pages 116—117:

     ทาษเจ้าเงินว่าเปนโจรปล้นลักทรัพยอันใด ๆ...

     tâat sɔ̀ɔ jâao-ngəən wâa bpen joon bplôn lák sáp an dai dai ...

     [When] a slave accuses [his] money master of being a robber robbing [or] stealing any kind of property […]

• ส่อเสียด