แผลเปื่อย

Thai

Etymology

From แผล (plɛ̌ɛ, “wound”) +‎ เปื่อย (bpʉ̀ai, “to rot”).

Pronunciation

Orthographicแผลเปื่อย
æ pʰ l e p ụ̄ ˋ ɒ y
Phonemic
แผฺล-เปื่อย
æ pʰ ̥ l – e p ụ̄ ˋ ɒ y
RomanizationPaiboonplɛ̌ɛ-bpʉ̀ai
Royal Institutephlae-pueai
(standard) IPA(key)/pʰlɛː˩˩˦.pɯa̯j˨˩/(R)

Noun

แผลเปื่อย • (plɛ̌ɛ-bpʉ̀ai) (classifier แผล)

  1. sore, ulcer.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.