ἀέθλιος

Ancient Greek

Etymology

From ἄεθλον (áethlon, “prize”) +‎ -ῐος (-ĭos, adjective-forming suffix).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.é.tʰli.os/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈe.tʰli.os/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈe.θli.os/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈe.θli.os/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈe.θli.os/

Adjective

ἀέθλιος • (aéthlios) m (feminine ἀεθλίᾱ, neuter ἀέθλιον); first/second declension

gaining the prize, running for the prize

Declension

First and second declension of ἀέθλιος; ἀεθλίᾱ; ἀέθλιον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἀέθλιος aéthlios	ἀεθλίᾱ aethlíā	ἀέθλιον aéthlion	ἀεθλίω aethlíō	ἀεθλίᾱ aethlíā	ἀεθλίω aethlíō	ἀέθλιοι aéthlioi	ἀέθλιαι aéthliai	ἀέθλιᾰ aéthliă
Genitive	ἀεθλίου aethlíou	ἀεθλίᾱς aethlíās	ἀεθλίου aethlíou	ἀεθλίοιν aethlíoin	ἀεθλίαιν aethlíain	ἀεθλίοιν aethlíoin	ἀεθλίων aethlíōn	ἀεθλίων aethlíōn	ἀεθλίων aethlíōn
Dative	ἀεθλίῳ aethlíōi	ἀεθλίᾳ aethlíāi	ἀεθλίῳ aethlíōi	ἀεθλίοιν aethlíoin	ἀεθλίαιν aethlíain	ἀεθλίοιν aethlíoin	ἀεθλίοις aethlíois	ἀεθλίαις aethlíais	ἀεθλίοις aethlíois
Accusative	ἀέθλιον aéthlion	ἀεθλίᾱν aethlíān	ἀέθλιον aéthlion	ἀεθλίω aethlíō	ἀεθλίᾱ aethlíā	ἀεθλίω aethlíō	ἀεθλίους aethlíous	ἀεθλίᾱς aethlíās	ἀέθλιᾰ aéthliă
Vocative	ἀέθλιε aéthlie	ἀεθλίᾱ aethlíā	ἀέθλιον aéthlion	ἀεθλίω aethlíō	ἀεθλίᾱ aethlíā	ἀεθλίω aethlíō	ἀέθλιοι aéthlioi	ἀέθλιαι aéthliai	ἀέθλιᾰ aéthliă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἀεθλίως aethlíōs			ἀεθλιότερος aethlióteros			ἀεθλιότᾰτος aethliótătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

Ἀέθλιος (Aéthlios)

Related terms

ἀέθλιον (aéthlion)
ἆθλον (âthlon)