ἀέκων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.é.kɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈe.kon/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈe.kon/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈe.kon/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈe.kon/

Adjective

ἀέκων • (aékōn) m (feminine ἀέκουσα, neuter ἀέκον); first/third declension

Epic form of ᾱ̓́κων (ā́kōn)

Inflection

First and third declension of ἀέκων; ἀέκουσᾰ; ἀέκον (Epic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἀέκων aékōn	ἀέκουσᾰ aékousă	ἀέκον aékon	ἀέκοντε aékonte	ἀεκούσᾱ aekoúsā	ἀέκοντε aékonte	ἀέκοντες aékontes	ἀέκουσαι aékousai	ἀέκοντᾰ aékontă
Genitive	ἀέκοντος aékontos	ἀεκούσης aekoúsēs	ἀέκοντος aékontos	ἀεκόντοιν / ἀεκόντοιῐν aekóntoi(ĭ)n	ἀεκούσαιν / ἀεκούσαιῐν / ἀεκούσῃῐν aekoúsai(ĭ)n / aekoúsēiĭn	ἀεκόντοιν / ἀεκόντοιῐν aekóntoi(ĭ)n	ἀεκόντων aekóntōn	ἀεκουσᾱ́ων / ἀεκουσέ͜ων / ἀεκουσῶν aekousā́ōn / aekousé͜ōn / aekousôn	ἀεκόντων aekóntōn
Dative	ἀέκοντῐ aékontĭ	ἀεκούσῃ aekoúsēi	ἀέκοντῐ aékontĭ	ἀεκόντοιν / ἀεκόντοιῐν aekóntoi(ĭ)n	ἀεκούσαιν / ἀεκούσαιῐν / ἀεκούσῃῐν aekoúsai(ĭ)n / aekoúsēiĭn	ἀεκόντοιν / ἀεκόντοιῐν aekóntoi(ĭ)n	ἀέκουσῐ / ἀέκουσῐν / ἀεκόντεσσῐ / ἀεκόντεσσῐν / ἀεκόντεσῐ / ἀεκόντεσῐν aékousĭ(n) / aekóntessĭ(n) / aekóntesĭ(n)	ἀεκούσῃσῐ / ἀεκούσῃσῐν / ἀεκούσῃς / ἀεκούσαις aekoúsēisĭ(n) / aekoúsēis / aekoúsais	ἀέκουσῐ / ἀέκουσῐν / ἀεκόντεσσῐ / ἀεκόντεσσῐν / ἀεκόντεσῐ / ἀεκόντεσῐν aékousĭ(n) / aekóntessĭ(n) / aekóntesĭ(n)
Accusative	ἀέκοντᾰ aékontă	ἀέκουσᾰν aékousăn	ἀέκον aékon	ἀέκοντε aékonte	ἀεκούσᾱ aekoúsā	ἀέκοντε aékonte	ἀέκοντᾰς aékontăs	ἀεκούσᾱς aekoúsās	ἀέκοντᾰ aékontă
Vocative	ἀέκων aékōn	ἀέκουσᾰ aékousă	ἀέκον aékon	ἀέκοντε aékonte	ἀεκούσᾱ aekoúsā	ἀέκοντε aékonte	ἀέκοντες aékontes	ἀέκουσαι aékousai	ἀέκοντᾰ aékontă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἀεκόντως aekóntōs			—			—
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.