ἀήσσητος

Ancient Greek

From ἀ- (a-, “un-”) +‎ ἡσσάομαι (hēssáomai, “to be defeated”) +‎ -τος (-tos).

ἀήσσητος • (aḗssētos) m or f (neuter ἀήσσητον); second declension

Second declension of ᾰ̓ήσσητος; ᾰ̓ήσσητον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ᾰ̓ήσσητος ăḗssētos	ᾰ̓ήσσητον ăḗssēton	ᾰ̓ησσήτω ăēssḗtō	ᾰ̓ησσήτω ăēssḗtō	ᾰ̓ήσσητοι ăḗssētoi	ᾰ̓ήσσητᾰ ăḗssētă
Genitive	ᾰ̓ησσήτου ăēssḗtou	ᾰ̓ησσήτου ăēssḗtou	ᾰ̓ησσήτοιν ăēssḗtoin	ᾰ̓ησσήτοιν ăēssḗtoin	ᾰ̓ησσήτων ăēssḗtōn	ᾰ̓ησσήτων ăēssḗtōn
Dative	ᾰ̓ησσήτῳ ăēssḗtōi	ᾰ̓ησσήτῳ ăēssḗtōi	ᾰ̓ησσήτοιν ăēssḗtoin	ᾰ̓ησσήτοιν ăēssḗtoin	ᾰ̓ησσήτοις ăēssḗtois	ᾰ̓ησσήτοις ăēssḗtois
Accusative	ᾰ̓ήσσητον ăḗssēton	ᾰ̓ήσσητον ăḗssēton	ᾰ̓ησσήτω ăēssḗtō	ᾰ̓ησσήτω ăēssḗtō	ᾰ̓ησσήτους ăēssḗtous	ᾰ̓ήσσητᾰ ăḗssētă
Vocative	ᾰ̓ήσσητε ăḗssēte	ᾰ̓ήσσητον ăḗssēton	ᾰ̓ησσήτω ăēssḗtō	ᾰ̓ησσήτω ăēssḗtō	ᾰ̓ήσσητοι ăḗssētoi	ᾰ̓ήσσητᾰ ăḗssētă
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ᾰ̓ησσήτως ăēssḗtōs		ᾰ̓ησσητότερος ăēssētóteros		ᾰ̓ησσητότᾰτος ăēssētótătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

“ἀήσσητος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press