ἀγανακτεόμενον

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.ɡa.nak.te.ó.me.non/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.ɡa.nak.teˈo.me.non/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.ɣa.nak.teˈo.me.non/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.ɣa.nak.teˈo.me.non/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.ɣa.nak.teˈo.me.non/

Participle

ἀγᾰνακτεόμενον • (agănakteómenon)

nominative/accusative/vocative neuter singular of ἀγανακτεόμενος (aganakteómenos)