ἀγγαρεύων

Ancient Greek

Pronunciation

(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aŋ.ɡaˈre.won/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /aŋ.ɡaˈre.βon/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aŋ.ɡaˈre.von/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aŋ.ɡaˈre.von/

Verb

ἀγγαρεύων • (angareúōn)

present active participle of ἀγγαρεύω (angareúō)

Inflection

First and third declension of ἀγγαρεύων; ἀγγαρεύουσᾰ; ἀγγαρεῦον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἀγγαρεύων angareúōn	ἀγγαρεύουσᾰ angareúousă	ἀγγαρεῦον angareûon	ἀγγαρεύοντε angareúonte	ἀγγαρευούσᾱ angareuoúsā	ἀγγαρεύοντε angareúonte	ἀγγαρεύοντες angareúontes	ἀγγαρεύουσαι angareúousai	ἀγγαρεύοντᾰ angareúontă
Genitive	ἀγγαρεύοντος angareúontos	ἀγγαρευούσης angareuoúsēs	ἀγγαρεύοντος angareúontos	ἀγγαρευόντοιν angareuóntoin	ἀγγαρευούσαιν angareuoúsain	ἀγγαρευόντοιν angareuóntoin	ἀγγαρευόντων angareuóntōn	ἀγγαρευουσῶν angareuousôn	ἀγγαρευόντων angareuóntōn
Dative	ἀγγαρεύοντῐ angareúontĭ	ἀγγαρευούσῃ angareuoúsēi	ἀγγαρεύοντῐ angareúontĭ	ἀγγαρευόντοιν angareuóntoin	ἀγγαρευούσαιν angareuoúsain	ἀγγαρευόντοιν angareuóntoin	ἀγγαρεύουσῐ / ἀγγαρεύουσῐν angareúousĭ(n)	ἀγγαρευούσαις angareuoúsais	ἀγγαρεύουσῐ / ἀγγαρεύουσῐν angareúousĭ(n)
Accusative	ἀγγαρεύοντᾰ angareúontă	ἀγγαρεύουσᾰν angareúousăn	ἀγγαρεῦον angareûon	ἀγγαρεύοντε angareúonte	ἀγγαρευούσᾱ angareuoúsā	ἀγγαρεύοντε angareúonte	ἀγγαρεύοντᾰς angareúontăs	ἀγγαρευούσᾱς angareuoúsās	ἀγγαρεύοντᾰ angareúontă
Vocative	ἀγγαρεύων angareúōn	ἀγγαρεύουσᾰ angareúousă	ἀγγαρεῦον angareûon	ἀγγαρεύοντε angareúonte	ἀγγαρευούσᾱ angareuoúsā	ἀγγαρεύοντε angareúonte	ἀγγαρεύοντες angareúontes	ἀγγαρεύουσαι angareúousai	ἀγγαρεύοντᾰ angareúontă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἀγγαρευόντως angareuóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.