ἀγγελέων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /aŋ.ɡe.lé.ɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aŋ.ɡeˈle.on/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /aɲ.ɟeˈle.on/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aɲ.ɟeˈle.on/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aɲ.ɟeˈle.on/

Participle

ᾰ̓γγελέων • (ăngeléōn) m (feminine ᾰ̓γγελέουσᾰ, neuter ᾰ̓γγελέον); first/third declension

future active participle of ᾰ̓γγέλλω (ăngéllō)

Inflection

First and third declension of ᾰ̓γγελέων; ᾰ̓γγελέουσᾰ; ᾰ̓γγελέον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ᾰ̓γγελέων ăngeléōn	ᾰ̓γγελέουσᾰ ăngeléousă	ᾰ̓γγελέον ăngeléon	ᾰ̓γγελέοντε ăngeléonte	ᾰ̓γγελεούσᾱ ăngeleoúsā	ᾰ̓γγελέοντε ăngeléonte	ᾰ̓γγελέοντες ăngeléontes	ᾰ̓γγελέουσαι ăngeléousai	ᾰ̓γγελέοντᾰ ăngeléontă
Genitive	ᾰ̓γγελέοντος ăngeléontos	ᾰ̓γγελεούσης ăngeleoúsēs	ᾰ̓γγελέοντος ăngeléontos	ᾰ̓γγελεόντοιν ăngeleóntoin	ᾰ̓γγελεούσαιν ăngeleoúsain	ᾰ̓γγελεόντοιν ăngeleóntoin	ᾰ̓γγελεόντων ăngeleóntōn	ᾰ̓γγελεουσῶν ăngeleousôn	ᾰ̓γγελεόντων ăngeleóntōn
Dative	ᾰ̓γγελέοντῐ ăngeléontĭ	ᾰ̓γγελεούσῃ ăngeleoúsēi	ᾰ̓γγελέοντῐ ăngeléontĭ	ᾰ̓γγελεόντοιν ăngeleóntoin	ᾰ̓γγελεούσαιν ăngeleoúsain	ᾰ̓γγελεόντοιν ăngeleóntoin	ᾰ̓γγελέουσῐ / ᾰ̓γγελέουσῐν ăngeléousĭ(n)	ᾰ̓γγελεούσαις ăngeleoúsais	ᾰ̓γγελέουσῐ / ᾰ̓γγελέουσῐν ăngeléousĭ(n)
Accusative	ᾰ̓γγελέοντᾰ ăngeléontă	ᾰ̓γγελέουσᾰν ăngeléousăn	ᾰ̓γγελέον ăngeléon	ᾰ̓γγελέοντε ăngeléonte	ᾰ̓γγελεούσᾱ ăngeleoúsā	ᾰ̓γγελέοντε ăngeléonte	ᾰ̓γγελέοντᾰς ăngeléontăs	ᾰ̓γγελεούσᾱς ăngeleoúsās	ᾰ̓γγελέοντᾰ ăngeléontă
Vocative	ᾰ̓γγελέων ăngeléōn	ᾰ̓γγελέουσᾰ ăngeléousă	ᾰ̓γγελέον ăngeléon	ᾰ̓γγελέοντε ăngeléonte	ᾰ̓γγελεούσᾱ ăngeleoúsā	ᾰ̓γγελέοντε ăngeléonte	ᾰ̓γγελέοντες ăngeléontes	ᾰ̓γγελέουσαι ăngeléousai	ᾰ̓γγελέοντᾰ ăngeléontă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ᾰ̓γγελεόντως ăngeleóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.