ἀγγελών

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /aŋ.ɡe.lɔ̌ːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aŋ.ɡeˈlon/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /aɲ.ɟeˈlon/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aɲ.ɟeˈlon/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aɲ.ɟeˈlon/

Participle

ᾰ̓γγελών • (ăngelṓn) m (feminine ᾰ̓γγελοῦσᾰ, neuter ᾰ̓γγελόν); first/third declension

aorist active participle of ᾰ̓γγέλλω (ăngéllō)

Inflection

First and third declension of ᾰ̓γγελών; ᾰ̓γγελοῦσᾰ; ᾰ̓γγελόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ᾰ̓γγελών ăngelṓn	ᾰ̓γγελοῦσᾰ ăngeloûsă	ᾰ̓γγελόν ăngelón	ᾰ̓γγελόντε ăngelónte	ᾰ̓γγελούσᾱ ăngeloúsā	ᾰ̓γγελόντε ăngelónte	ᾰ̓γγελόντες ăngelóntes	ᾰ̓γγελοῦσαι ăngeloûsai	ᾰ̓γγελόντᾰ ăngelóntă
Genitive	ᾰ̓γγελόντος ăngelóntos	ᾰ̓γγελούσης ăngeloúsēs	ᾰ̓γγελόντος ăngelóntos	ᾰ̓γγελόντοιν ăngelóntoin	ᾰ̓γγελούσαιν ăngeloúsain	ᾰ̓γγελόντοιν ăngelóntoin	ᾰ̓γγελόντων ăngelóntōn	ᾰ̓γγελουσῶν ăngelousôn	ᾰ̓γγελόντων ăngelóntōn
Dative	ᾰ̓γγελόντῐ ăngelóntĭ	ᾰ̓γγελούσῃ ăngeloúsēi	ᾰ̓γγελόντῐ ăngelóntĭ	ᾰ̓γγελόντοιν ăngelóntoin	ᾰ̓γγελούσαιν ăngeloúsain	ᾰ̓γγελόντοιν ăngelóntoin	ᾰ̓γγελοῦσῐ / ᾰ̓γγελοῦσῐν ăngeloûsĭ(n)	ᾰ̓γγελούσαις ăngeloúsais	ᾰ̓γγελοῦσῐ / ᾰ̓γγελοῦσῐν ăngeloûsĭ(n)
Accusative	ᾰ̓γγελόντᾰ ăngelóntă	ᾰ̓γγελοῦσᾰν ăngeloûsăn	ᾰ̓γγελόν ăngelón	ᾰ̓γγελόντε ăngelónte	ᾰ̓γγελούσᾱ ăngeloúsā	ᾰ̓γγελόντε ăngelónte	ᾰ̓γγελόντᾰς ăngelóntăs	ᾰ̓γγελούσᾱς ăngeloúsās	ᾰ̓γγελόντᾰ ăngelóntă
Vocative	ᾰ̓γγελών ăngelṓn	ᾰ̓γγελοῦσᾰ ăngeloûsă	ᾰ̓γγελόν ăngelón	ᾰ̓γγελόντε ăngelónte	ᾰ̓γγελούσᾱ ăngeloúsā	ᾰ̓γγελόντε ăngelónte	ᾰ̓γγελόντες ăngelóntes	ᾰ̓γγελοῦσαι ăngeloûsai	ᾰ̓γγελόντᾰ ăngelóntă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ᾰ̓γγελόντως ăngelóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.