ἀγορανομέω

Ancient Greek

Etymology

    From ἀγορᾱνόμος (agorānómos) +‎ -έω (-éō).

    Pronunciation

     

    Verb

    ἀγορᾱνόμέω • (agorānóméō)

    1. (historical) to be an agoranomos (market clerk, public notary)
      • Alabanda 8:
        Μοσχίων Μοσχίωνος ἀγορανομήσας Ἑρμεῖ Ἀγοραίωι.
        Moskhíōn Moskhíōnos agoranomḗsas Hermeî Agoraíōi.
        (please add an English translation of this quotation)
      • Inscriptiones Graecae 12.4.2.830:
        ἐλαιωνή[σα]ντά τε [καὶ]
        ταμιεύσ[αν]τά τε τ[ῶν τῆς]
        πόλεως [χ]ρ̣ημάτ[ων, καὶ]
        ἀγορανο[μ]ήσαν[τά τε καὶ]
        φυλαρχή[σ]αντά [τε φιλο]
        τείμως φυλῆς Π̣αμ̣[φύλε]
        ων,
        elaiōnḗ[sa]ntá te [kaì]
        tamieús[an]tá te t[ôn tês]
        póleōs [kh]ṛēmát[ōn, kaì]
        agorano[m]ḗsan[tá te kaì]
        phularkhḗ[s]antá [te philo]
        teímōs phulês P̣aṃ[phúle]
        ōn,
        (please add an English translation of this quotation)
    2. (Thessalian) to preside over the assembly
      • Inscriptiones Graecae IX.2.517:
        ἔτους βʹ Ὑπερβερεταίου καʹ.     ψαφιξαμένας τᾶς πόλιος ψάφισμα τὸ ὑπογεγραμμένον· Πανάμμοι τᾶ ἕκτα ἐπ’ ἰκάδι συνκλεῖτος γενομένας, ἀγορανομέντουν τοῦν ταγοῦν πάντουν Φιλίπποι τοῖ βασιλεῖος γράμματα πέμψαντος πὸτ τὸς ταγὸς καὶ τὰν πόλιν διέκι Πετραῖος καὶ Ἀνάγκιππος καὶ Ἀριστόνοος, οὑς ἀτ τᾶς πρεισβείας ἐγένονθο, ἐνεφανίσσοεν αὐτοῦ
        étous b’ Huperberetaíou ka’.     psaphixaménas tâs pólios psáphisma tò hupogegramménon; Panámmoi tâ hékta ep’ ikádi sunkleîtos genoménas, agoranoméntoun toûn tagoûn pántoun Philíppoi toî basileîos grámmata pémpsantos pòt tòs tagòs kaì tàn pólin diéki Petraîos kaì Anánkippos kaì Aristónoos, hous at tâs preisbeías egénontho, enephaníssoen autoû
        (please add an English translation of this quotation)
    3. (Ancient Rome) to be an aedile
      • 95 CE – 165 CE, Appian, The Civil Wars 2.1:
        διετάσσετο· ὁ δὲ Καῖσαρ ἦν ἔτι νέος, δεινὸς εἰπεῖν τε καὶ πρᾶξαι, τολμῆσαί τε ἐς πάντα καὶ ἐλπίσαι περὶ ἁπάντων, ἐς δὲ δὴ φιλοτιμίαν ἀφειδὴς ὑπὲρ δύναμιν, ὡς ἀγορανομῶν ἔτι καὶ στρατηγῶν εἶναι κατάχρεως καὶ τῷ πλήθει δαιμονίως ὑπεραρέσκειν, τῶν δήμων αἰεὶ τοὺς δαψιλεῖς ἐπαινούντων.
        dietásseto; ho dè Kaîsar ên éti néos, deinòs eipeîn te kaì prâxai, tolmêsaí te es pánta kaì elpísai perì hapántōn, es dè dḕ philotimían apheidḕs hupèr dúnamin, hōs agoranomôn éti kaì stratēgôn eînai katákhreōs kaì tōî plḗthei daimoníōs huperaréskein, tôn dḗmōn aieì toùs dapsileîs epainoúntōn.
        (please add an English translation of this quotation)

    Conjugation

       Present: ἀγορᾱνομέω, ἀγορᾱνομέομαι (Uncontracted)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἀγορᾱνομέω ἀγορᾱνομέεις ἀγορᾱνομέει ἀγορᾱνομέετον ἀγορᾱνομέετον ἀγορᾱνομέομεν ἀγορᾱνομέετε ἀγορᾱνομέουσῐ(ν)
    subjunctive ἀγορᾱνομέω ἀγορᾱνομέῃς ἀγορᾱνομέῃ ἀγορᾱνομέητον ἀγορᾱνομέητον ἀγορᾱνομέωμεν ἀγορᾱνομέητε ἀγορᾱνομέωσῐ(ν)
    optative ἀγορᾱνομέοιμῐ ἀγορᾱνομέοις ἀγορᾱνομέοι ἀγορᾱνομέοιτον ἀγορᾱνομεοίτην ἀγορᾱνομέοιμεν ἀγορᾱνομέοιτε ἀγορᾱνομέοιεν
    imperative   ἀγορᾱνόμεε ἀγορᾱνομεέτω ἀγορᾱνομέετον ἀγορᾱνομεέτων   ἀγορᾱνομέετε ἀγορᾱνομεόντων
    middle/
    passive     		indicative ἀγορᾱνομέομαι ἀγορᾱνομέῃ / ἀγορᾱνομέει ἀγορᾱνομέεται ἀγορᾱνομέεσθον ἀγορᾱνομέεσθον ἀγορᾱνομεόμεθᾰ ἀγορᾱνομέεσθε ἀγορᾱνομέονται
    subjunctive ἀγορᾱνομέωμαι ἀγορᾱνομέῃ ἀγορᾱνομέηται ἀγορᾱνομέησθον ἀγορᾱνομέησθον ἀγορᾱνομεώμεθᾰ ἀγορᾱνομέησθε ἀγορᾱνομέωνται
    optative ἀγορᾱνομεοίμην ἀγορᾱνομέοιο ἀγορᾱνομέοιτο ἀγορᾱνομέοισθον ἀγορᾱνομεοίσθην ἀγορᾱνομεοίμεθᾰ ἀγορᾱνομέοισθε ἀγορᾱνομέοιντο
    imperative   ἀγορᾱνομέου ἀγορᾱνομεέσθω ἀγορᾱνομέεσθον ἀγορᾱνομεέσθων   ἀγορᾱνομέεσθε ἀγορᾱνομεέσθων
    active middle/passive
    infinitive ἀγορᾱνομέειν ἀγορᾱνομέεσθαι
    participle m ἀγορᾱνομέων ἀγορᾱνομεόμενος
    f ἀγορᾱνομέουσᾰ ἀγορᾱνομεομένη
    n ἀγορᾱνομέον ἀγορᾱνομεόμενον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Present: ἀγορᾱνομῶ, ἀγορᾱνομοῦμαι (Contracted)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἀγορᾱνομῶ ἀγορᾱνομεῖς ἀγορᾱνομεῖ ἀγορᾱνομεῖτον ἀγορᾱνομεῖτον ἀγορᾱνομοῦμεν ἀγορᾱνομεῖτε ἀγορᾱνομοῦσῐ(ν)
    subjunctive ἀγορᾱνομῶ ἀγορᾱνομῇς ἀγορᾱνομῇ ἀγορᾱνομῆτον ἀγορᾱνομῆτον ἀγορᾱνομῶμεν ἀγορᾱνομῆτε ἀγορᾱνομῶσῐ(ν)
    optative ἀγορᾱνομοίην / ἀγορᾱνομοῖμῐ ἀγορᾱνομοίης / ἀγορᾱνομοῖς ἀγορᾱνομοίη / ἀγορᾱνομοῖ ἀγορᾱνομοῖτον / ἀγορᾱνομοίητον ἀγορᾱνομοίτην / ἀγορᾱνομοιήτην ἀγορᾱνομοῖμεν / ἀγορᾱνομοίημεν ἀγορᾱνομοῖτε / ἀγορᾱνομοίητε ἀγορᾱνομοῖεν / ἀγορᾱνομοίησᾰν
    imperative   ἀγορᾱνόμει ἀγορᾱνομείτω ἀγορᾱνομεῖτον ἀγορᾱνομείτων   ἀγορᾱνομεῖτε ἀγορᾱνομούντων
    middle/
    passive     		indicative ἀγορᾱνομοῦμαι ἀγορᾱνομεῖ,
    ἀγορᾱνομῇ     		ἀγορᾱνομεῖται ἀγορᾱνομεῖσθον ἀγορᾱνομεῖσθον ἀγορᾱνομούμεθᾰ ἀγορᾱνομεῖσθε ἀγορᾱνομοῦνται
    subjunctive ἀγορᾱνομῶμαι ἀγορᾱνομῇ ἀγορᾱνομῆται ἀγορᾱνομῆσθον ἀγορᾱνομῆσθον ἀγορᾱνομώμεθᾰ ἀγορᾱνομῆσθε ἀγορᾱνομῶνται
    optative ἀγορᾱνομοίμην ἀγορᾱνομοῖο ἀγορᾱνομοῖτο ἀγορᾱνομοῖσθον ἀγορᾱνομοίσθην ἀγορᾱνομοίμεθᾰ ἀγορᾱνομοῖσθε ἀγορᾱνομοῖντο
    imperative   ἀγορᾱνομοῦ ἀγορᾱνομείσθω ἀγορᾱνομεῖσθον ἀγορᾱνομείσθων   ἀγορᾱνομεῖσθε ἀγορᾱνομείσθων
    active middle/passive
    infinitive ἀγορᾱνομεῖν ἀγορᾱνομεῖσθαι
    participle m ἀγορᾱνομῶν ἀγορᾱνομούμενος
    f ἀγορᾱνομοῦσᾰ ἀγορᾱνομουμένη
    n ἀγορᾱνομοῦν ἀγορᾱνομούμενον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Imperfect: ἠγορᾱνόμεον, ἠγορᾱνομεόμην (Uncontracted)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἠγορᾱνόμεον ἠγορᾱνόμεες ἠγορᾱνόμεε(ν) ἠγορᾱνομέετον ἠγορᾱνομεέτην ἠγορᾱνομέομεν ἠγορᾱνομέετε ἠγορᾱνόμεον
    middle/
    passive     		indicative ἠγορᾱνομεόμην ἠγορᾱνομέου ἠγορᾱνομέετο ἠγορᾱνομέεσθον ἠγορᾱνομεέσθην ἠγορᾱνομεόμεθᾰ ἠγορᾱνομέεσθε ἠγορᾱνομέοντο
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Imperfect: ἠγορᾱνόμουν, ἠγορᾱνομούμην (Contracted)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἠγορᾱνόμουν ἠγορᾱνόμεις ἠγορᾱνόμει ἠγορᾱνομεῖτον ἠγορᾱνομείτην ἠγορᾱνομοῦμεν ἠγορᾱνομεῖτε ἠγορᾱνόμουν
    middle/
    passive     		indicative ἠγορᾱνομούμην ἠγορᾱνομοῦ ἠγορᾱνομεῖτο ἠγορᾱνομεῖσθον ἠγορᾱνομείσθην ἠγορᾱνομούμεθᾰ ἠγορᾱνομεῖσθε ἠγορᾱνομοῦντο
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Future: ἀγορᾱνομήσω, ἀγορᾱνομήσομαι, ἀγορᾱνομηθήσομαι
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἀγορᾱνομήσω ἀγορᾱνομήσεις ἀγορᾱνομήσει ἀγορᾱνομήσετον ἀγορᾱνομήσετον ἀγορᾱνομήσομεν ἀγορᾱνομήσετε ἀγορᾱνομήσουσῐ(ν)
    optative ἀγορᾱνομήσοιμῐ ἀγορᾱνομήσοις ἀγορᾱνομήσοι ἀγορᾱνομήσοιτον ἀγορᾱνομησοίτην ἀγορᾱνομήσοιμεν ἀγορᾱνομήσοιτε ἀγορᾱνομήσοιεν
    middle indicative ἀγορᾱνομήσομαι ἀγορᾱνομήσῃ / ἀγορᾱνομήσει ἀγορᾱνομήσεται ἀγορᾱνομήσεσθον ἀγορᾱνομήσεσθον ἀγορᾱνομησόμεθᾰ ἀγορᾱνομήσεσθε ἀγορᾱνομήσονται
    optative ἀγορᾱνομησοίμην ἀγορᾱνομήσοιο ἀγορᾱνομήσοιτο ἀγορᾱνομήσοισθον ἀγορᾱνομησοίσθην ἀγορᾱνομησοίμεθᾰ ἀγορᾱνομήσοισθε ἀγορᾱνομήσοιντο
    passive indicative ἀγορᾱνομηθήσομαι ἀγορᾱνομηθήσῃ ἀγορᾱνομηθήσεται ἀγορᾱνομηθήσεσθον ἀγορᾱνομηθήσεσθον ἀγορᾱνομηθησόμεθᾰ ἀγορᾱνομηθήσεσθε ἀγορᾱνομηθήσονται
    optative ἀγορᾱνομηθησοίμην ἀγορᾱνομηθήσοιο ἀγορᾱνομηθήσοιτο ἀγορᾱνομηθήσοισθον ἀγορᾱνομηθησοίσθην ἀγορᾱνομηθησοίμεθᾰ ἀγορᾱνομηθήσοισθε ἀγορᾱνομηθήσοιντο
    active middle passive
    infinitive ἀγορᾱνομήσειν ἀγορᾱνομήσεσθαι ἀγορᾱνομηθήσεσθαι
    participle m ἀγορᾱνομήσων ἀγορᾱνομησόμενος ἀγορᾱνομηθησόμενος
    f ἀγορᾱνομήσουσᾰ ἀγορᾱνομησομένη ἀγορᾱνομηθησομένη
    n ἀγορᾱνομῆσον ἀγορᾱνομησόμενον ἀγορᾱνομηθησόμενον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Aorist: ἠγορᾱνόμησᾰ, ἠγορᾱνομησᾰ́μην, ἠγορᾱνομήθην
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἠγορᾱνόμησᾰ ἠγορᾱνόμησᾰς ἠγορᾱνόμησε(ν) ἠγορᾱνομήσᾰτον ἠγορᾱνομησᾰ́την ἠγορᾱνομήσᾰμεν ἠγορᾱνομήσᾰτε ἠγορᾱνόμησᾰν
    subjunctive ἀγορᾱνομήσω ἀγορᾱνομήσῃς ἀγορᾱνομήσῃ ἀγορᾱνομήσητον ἀγορᾱνομήσητον ἀγορᾱνομήσωμεν ἀγορᾱνομήσητε ἀγορᾱνομήσωσῐ(ν)
    optative ἀγορᾱνομήσαιμῐ ἀγορᾱνομήσειᾰς / ἀγορᾱνομήσαις ἀγορᾱνομήσειε(ν) / ἀγορᾱνομήσαι ἀγορᾱνομήσαιτον ἀγορᾱνομησαίτην ἀγορᾱνομήσαιμεν ἀγορᾱνομήσαιτε ἀγορᾱνομήσειᾰν / ἀγορᾱνομήσαιεν
    imperative   ἀγορᾱνόμησον ἀγορᾱνομησᾰ́τω ἀγορᾱνομήσᾰτον ἀγορᾱνομησᾰ́των   ἀγορᾱνομήσᾰτε ἀγορᾱνομησᾰ́ντων
    middle indicative ἠγορᾱνομησᾰ́μην ἠγορᾱνομήσω ἠγορᾱνομήσᾰτο ἠγορᾱνομήσᾰσθον ἠγορᾱνομησᾰ́σθην ἠγορᾱνομησᾰ́μεθᾰ ἠγορᾱνομήσᾰσθε ἠγορᾱνομήσᾰντο
    subjunctive ἀγορᾱνομήσωμαι ἀγορᾱνομήσῃ ἀγορᾱνομήσηται ἀγορᾱνομήσησθον ἀγορᾱνομήσησθον ἀγορᾱνομησώμεθᾰ ἀγορᾱνομήσησθε ἀγορᾱνομήσωνται
    optative ἀγορᾱνομησαίμην ἀγορᾱνομήσαιο ἀγορᾱνομήσαιτο ἀγορᾱνομήσαισθον ἀγορᾱνομησαίσθην ἀγορᾱνομησαίμεθᾰ ἀγορᾱνομήσαισθε ἀγορᾱνομήσαιντο
    imperative   ἀγορᾱνόμησαι ἀγορᾱνομησᾰ́σθω ἀγορᾱνομήσᾰσθον ἀγορᾱνομησᾰ́σθων   ἀγορᾱνομήσᾰσθε ἀγορᾱνομησᾰ́σθων
    passive indicative ἠγορᾱνομήθην ἠγορᾱνομήθης ἠγορᾱνομήθη ἠγορᾱνομήθητον ἠγορᾱνομηθήτην ἠγορᾱνομήθημεν ἠγορᾱνομήθητε ἠγορᾱνομήθησᾰν
    subjunctive ἀγορᾱνομηθῶ ἀγορᾱνομηθῇς ἀγορᾱνομηθῇ ἀγορᾱνομηθῆτον ἀγορᾱνομηθῆτον ἀγορᾱνομηθῶμεν ἀγορᾱνομηθῆτε ἀγορᾱνομηθῶσῐ(ν)
    optative ἀγορᾱνομηθείην ἀγορᾱνομηθείης ἀγορᾱνομηθείη ἀγορᾱνομηθεῖτον / ἀγορᾱνομηθείητον ἀγορᾱνομηθείτην / ἀγορᾱνομηθειήτην ἀγορᾱνομηθεῖμεν / ἀγορᾱνομηθείημεν ἀγορᾱνομηθεῖτε / ἀγορᾱνομηθείητε ἀγορᾱνομηθεῖεν / ἀγορᾱνομηθείησᾰν
    imperative   ἀγορᾱνομήθητῐ ἀγορᾱνομηθήτω ἀγορᾱνομήθητον ἀγορᾱνομηθήτων   ἀγορᾱνομήθητε ἀγορᾱνομηθέντων
    active middle passive
    infinitive ἀγορᾱνομῆσαι ἀγορᾱνομήσᾰσθαι ἀγορᾱνομηθῆναι
    participle m ἀγορᾱνομήσᾱς ἀγορᾱνομησᾰ́μενος ἀγορᾱνομηθείς
    f ἀγορᾱνομήσᾱσᾰ ἀγορᾱνομησᾰμένη ἀγορᾱνομηθεῖσᾰ
    n ἀγορᾱνομῆσᾰν ἀγορᾱνομησᾰ́μενον ἀγορᾱνομηθέν
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Perfect: ἠγορᾱνόμηκᾰ, ἠγορᾱνόμημαι
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἠγορᾱνόμηκᾰ ἠγορᾱνόμηκᾰς ἠγορᾱνόμηκε(ν) ἠγορᾱνομήκᾰτον ἠγορᾱνομήκᾰτον ἠγορᾱνομήκᾰμεν ἠγορᾱνομήκᾰτε ἠγορᾱνομήκᾱσῐ(ν)
    subjunctive ἠγορᾱνομήκω ἠγορᾱνομήκῃς ἠγορᾱνομήκῃ ἠγορᾱνομήκητον ἠγορᾱνομήκητον ἠγορᾱνομήκωμεν ἠγορᾱνομήκητε ἠγορᾱνομήκωσῐ(ν)
    optative ἠγορᾱνομήκοιμῐ / ἠγορᾱνομηκοίην ἠγορᾱνομήκοις / ἠγορᾱνομηκοίης ἠγορᾱνομήκοι / ἠγορᾱνομηκοίη ἠγορᾱνομήκοιτον ἠγορᾱνομηκοίτην ἠγορᾱνομήκοιμεν ἠγορᾱνομήκοιτε ἠγορᾱνομήκοιεν
    imperative   ἠγορᾱνόμηκε ἠγορᾱνομηκέτω ἠγορᾱνομήκετον ἠγορᾱνομηκέτων   ἠγορᾱνομήκετε ἠγορᾱνομηκόντων
    middle/
    passive     		indicative ἠγορᾱνόμημαι ἠγορᾱνόμησαι ἠγορᾱνόμηται ἠγορᾱνόμησθον ἠγορᾱνόμησθον ἠγορᾱνομήμεθᾰ ἠγορᾱνόμησθε ἠγορᾱνόμηνται
    subjunctive ἠγορᾱνομημένος ὦ ἠγορᾱνομημένος ᾖς ἠγορᾱνομημένος ᾖ ἠγορᾱνομημένω ἦτον ἠγορᾱνομημένω ἦτον ἠγορᾱνομημένοι ὦμεν ἠγορᾱνομημένοι ἦτε ἠγορᾱνομημένοι ὦσῐ(ν)
    optative ἠγορᾱνομημένος εἴην ἠγορᾱνομημένος εἴης ἠγορᾱνομημένος εἴη ἠγορᾱνομημένω εἴητον / εἶτον ἠγορᾱνομημένω εἰήτην / εἴτην ἠγορᾱνομημένοι εἴημεν / εἶμεν ἠγορᾱνομημένοι εἴητε / εἶτε ἠγορᾱνομημένοι εἴησᾰν / εἶεν
    imperative   ἠγορᾱνόμησο ἠγορᾱνομήσθω ἠγορᾱνόμησθον ἠγορᾱνομήσθων   ἠγορᾱνόμησθε ἠγορᾱνομήσθων
    active middle/passive
    infinitive ἠγορᾱνομηκέναι ἠγορᾱνομῆσθαι
    participle m ἠγορᾱνομηκώς ἠγορᾱνομημένος
    f ἠγορᾱνομηκυῖᾰ ἠγορᾱνομημένη
    n ἠγορᾱνομηκός ἠγορᾱνομημένον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Pluperfect: ἠγορᾱνομήκειν / ἠγορᾱνομήκη, ἠγορᾱνομήμην
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἠγορᾱνομήκειν / ἠγορᾱνομήκη ἠγορᾱνομήκεις / ἠγορᾱνομήκης ἠγορᾱνομήκει(ν) ἠγορᾱνομήκετον ἠγορᾱνομηκέτην ἠγορᾱνομήκεμεν ἠγορᾱνομήκετε ἠγορᾱνομήκεσᾰν
    middle/
    passive     		indicative ἠγορᾱνομήμην ἠγορᾱνόμησο ἠγορᾱνόμητο ἠγορᾱνόμησθον ἠγορᾱνομήσθην ἠγορᾱνομήμεθᾰ ἠγορᾱνόμησθε ἠγορᾱνόμηντο
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
    • ἀγορανομεῖον (agoranomeîon)
    • ἀγορανομεύω (agoranomeúō)
    • ἀγορανομία (agoranomía)
    • ἀγορανομικός (agoranomikós)
    • ἀγορανόμιον (agoranómion)
    • ἀγορανόμιος (agoranómios)

    References

    This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.